‘Köşene geçip cehaletinle oturma’

Ey münafık! Allah Teâlâ dilerse kulların arasından herhangi birini izhar eder. O dilerse, kullarını zâtına çağırır ve o dilerse, bütün kulların kalbini bir kulu üzerinde toplar.

Yaratılmışları dilediği kulun emrine veren O'dur. Sen bu nifak hâlinle kulları emrine almak dilersin; bu boş temenniden bir fayda gelmez.

Ey evlat! Şehvetini ayakaltına al. Bütün kalbinle ondan geç. Şehvet kısmından sana bir nasip varsa vakti olunca gelir, üzülme. O gelince istememek bir şeye yaramaz.

Allah Teâlâ'nın bilgisi değişmez; kısmetini, senin yerine başkasına vermez. Vakti gelince, sana kısmet olan, yeterince rahat ve temiz olarak gelir. Onu, izzet eli ile alırsın, zilletle değil...

Bununla beraber, gelen şeyden yeterlik duygusuna sahip olduğun için, Hak katında mükâfata lâyık olursun ve iyilik nazarı ile sana bakılır.

Çünkü sen, herhangi bir şeyin gelişi için hırsa kapılmadın, ısrar etmedin. Kısmet olan şeyden ne kadar kaçsan sana takılıp peşinden gelir. O gelen şeyi almamak ve bir nevi zâhidlik taslamak makbul olmaz; çünkü kısmettir. Bununla beraber, gelmeden önce istememek, hatta kaçmak doğru olur.

Zühdü ve geleni alıp, yemeyi benden belle. Köşene geçip cehaletinle oturma. Her şeyi gereği gibi bil...

Hayrını, şerrini öğren, sonra köşene çekil. İlâhî hükümde derin bilgiye sahip ol, onunla amel et. Sonra her şeyi bırak, ayrıl.

Ancak, Allah için bilgi sahipleri vardır ki, bir tek ve bir fert olur; işte onlarla ol. Onlarla sohbet et. Onlara karışman ve onlarla sohbet etmen, bir köşeye çekilip oturmaktan daha iyidir.

Büyük insanlardan birine rastlarsan, hayrı ve şerri ondan öğren, ona yapış, bırakma. Hak Teâlâ'nın ilim sonsuzluğuna ve marifet âlemine o vasıta ile varabilirsin.

Onlardan bir şey dinlediğin zaman iyi anla ve derine in. Şunu bil ki, bilgi o büyüklerin ağzından alınır. Bilgi, ilâhi hükümle ve bildiği ile âmil olan zâtlardan alınır. Bunlardan alacağını aldıktan sonra ayrıl.

Nefsi, şeytanı, şahsî hevâyı, tabii âdeti ve halka gösterişi bir yana at; bunda da başarı kazanırsan, melekler, sâlih kulların ruhları seni sarar. Halkı bırakacaksan, bu hâli bulduktan sonra bırak.

Bu hâli bulmadan ayrılman nifak alâmeti sayılır; boş şeyle ömrünü geçirmiş olur, dünya ve âhiretin ateşinde yanarsın. Dünyada bela ateşi seni yakar; öbür âlemde ise münafık ve kâfirlere hazırlanan ateşte yanarsın.

Allah'ım, bize affı, gufranı, hatalardan bağışı, suçlarımızın gizli kalmasını ve tevbeyi ihsan eyle! Hicabımızı yırtma. Günahlarımızla bizi sorguya çekme. Yâ Allah! Yâ Kerim! "Kulların tevbesini O kabul eder ve kötülükleri affeder." (Şûrâ, 42/25) diye buyuran Sen'sin. Tevbeyi nasip eyle. Hatalarımızdan geç!" (Abdülkadir Geylani Hazretleri Fethu'r Rabbani eserinden)