Hadis-i Şerif

Ebu'l-Abbâs Sehl b. Sa'd es-Sâidî anlatıyor:

Bir gün bir adam Peygamber'in yanına gelip, "Yâ Resûlallah, bana öyle bir amel söyle ki onu yaptığımda Allah da, insanlar da beni sevsin" dedi. Resûlullah da, "Dünyaya rağbet etme ki, Allah seni sevsin; insanların elindekine göz dikme ki, insanlar da seni sevsin" buyurdu.

(İbn Mâce, Zühd, 1).

*  *  *

Habbâb b. Eret (r.a) anlatıyor:

"Allah Teâlâ'nın rızasını kazanmak maksadıyla Resûlullah ile (Medine'ye) hicret etmiştik. Allah (lütfu ile) mükâfatımızı verecekti. Arkadaşlarımızdan bazıları ecrinden hiçbir şey tatmadan öldü. Mus'ab b. Umeyr bunlardan birisi idi. Uhud günü şehit edilmişti. Yünden mamul kilim gibi bir örtü bırakmıştı. Bununla şehidi kefenledik; başını örterken ayakları açılıyor, ayaklarını kapatırken başı açık kalıyordu. Bunun üzerine Resûlullah, şehidin başını örtmemizi, ayaklarına da bir parça 'izhir' denilen ottan koymamızı emretti. İçimizden öyleleri de var ki, hicretinin meyvesi olgunlaşmış ve onu devşirmiştir."

(Buhârî, Rikâk, 16; M2177 Müslim, Cenâiz, 44).