Haberiniz var mı?

İnsan ancak Allah'a (c.c.), Resulullah'a (s.a.a.) ve güzel insanlara yakın olduğunda hayata devam etme gücünü kendisinde bulabiliyor. Eğer insan nefsi ile baş başa kalırsa sanki hayatın anlamında bir bozulma, ruhta bir çöküntü hali, bir güçsüzlük hissi hasıl oluyor. Acaba bunlar sadece bizim yaşadıklarımız mı, yoksa her insan zaman zaman bu duyguları az da olsa yaşıyor mu? Haberiniz var mı?
Radyoda Yunus'dan bir ilahi:

"Hakk'a aşık olan kişi
Dinmez gözlerinin yaşı
Pür nur olmuş içi dışı
Söyler Allah deyu deyu."

Hakk'a aşık olmak nasıl bir şeydir, yani henüz bu dünyada yaşarken, her türlü insanlık halleri ile baş başa ve yüz yüze iken… Söyleyin insan aşağıların aşağısı ve yücelerin yücesi olmak arasındayken onu kim kurtaracak?
Tabii ki; kamil insanlar başaracak bu zor görevi, bizler de üzerimize düşen çalışma, sabretme, zorluklara katlanabilme gibi görevleri yerine getireceğiz. Kısacası çabamız ve gayretimiz kurtuluşumuza vesile olacak inşallah. Ancak önce bu yolda sabit-i kadem olmaya karar vereceğiz, karar çok önemli.
İnsanın yaşadığı çökkünlük halleri nisyan (unutma) ile malul olmasından kaynaklanıyor. İnsan neleri unutursa çökkünlük yaşıyor:
"Her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır."
"Gecenin en karanlık olduğu demler günün ışımasına en yakın olan zamanlardır."
"Allah kulunu atmaz."
"Allah'ı anarsak şüphesiz O da bizi anar."
"Allah'a yaklaşmak için vesilelere sarılmaya ihtiyacımız var."
"Allah dostları O'na yaklaşmaya vesile olanlardır, onları arayıp bulmaya çalışmalıdır çünkü onlar bu arayışa ve bu buluşa değerdirler."
"Dertlerimiz manevi yükselişlerimize vesile olabilir, bu nedenle onları da sevmemiz gerekebilir."
"İnsan dertleriyle manevi yükselişe geçtiğini fark etmeyebilir."
Bu yüzden insanı okuyabilen insanlarla bir ve beraber olmasında fayda var. İnsan olmak bazen tarifi zor haller yaşamaktır o zaman maneviyatımızın çok güçlü olması gerekli, Allah'tan istiyoruz inşaallah bizlere güzel haller verir.