Filistin halkı yalnız

İsrail'in Filistinlilere karşı giriştiği son sindirme saldırısı, tüm dünyada sayıları giderek azalan tüm vicdan sahiplerini bir kez daha Filistinliler için bir şeyler yapmaya zorluyor.  Ancak, daha önce de olduğu gibi, kalplerimizin Filistinlilerin yanında olması ve yapılanları sonuna kadar kınamak dışında yapılacak hiçbir şey yok gibi. Batı dünyasında Filistin'den yana kamuoyu, her zamanki gibi dış siyaseti belirleyen çizgiyi belirlemekten uzak. Filistin davasının arkasında olduğu varsayılan, Müslüman dünya dediğimiz İslam ülkelerinin durumuysa hepimizin malumu. Bu dünya, bugüne kadar Filistin için ne yaptıysa, bundan sonra da aynısını yapacak, yani lafta kınama, İsrail'e atıp tutma, bunun ötesinde herkesin, her ülkenin kendi hesabını yapması ve Filistinlileri kaderleriyle baş başa bırakması, muhtemel gelişme bu. Müslüman dünyaya haksızlık mı yapıyorum, hiç değil. Bugüne kadar 'Filistin deyince akan sular durur, tüm Müslümanlar Filistin'in arkasındadır, ama Siyonistlerle baş etmek ne mümkün' yaklaşımı bu konuda bazı gerçeklerin hemen hemen hiç telaffuz edilmediği bir ortam yarattı. Tarihte olanlar da, halen yapılan hesaplar da hiç sorgulanmaz hale geldi ve bir şekilde Filistin meselesi, Müslümanların afyonu halini aldı. İsrail'in kuruluş ve yerleşmesinin modern tarihin en utanç verici işgal ve yıldırma harekâtlarından biri üzerine yükseldiği bir gerçek. Ancak, bu süreç içinde Filistinlilerin Arap ve Müslüman kardeşlerinin ellerinden geleni yaptığı düşünce veya varsayımı son derece hatalı ve yanıltıcı. Hatta işin bir de sınıfsal boyutu var, Filistin emperyalist planlar doğrultusunda tanzim edilmeye girişildiğinde birçok büyük toprak sahibi toprağını satıp pılısını pırtısını toplayıp Kahire, Beyrut veya Batı ülkelerine göç edebildi. Bu da kuşkusuz çok travmatik bir süreçti, ancak asıl olan geride kalan fukara halka oldu. Dahası, topraklarını bırakmayıp direnmek isteyenlere doğru dürüst destek çıkan olmadı. Arap ülkeleri o dönem kendi iktidar alanlarını belirlemek, sağlamlaştırmak derdindeydiler. Nuray Mert/ Radikal