Ehl-i Beyt'i sevmek

Sevmek, özellikle de Allah'ı, Peygamber Efendimizi ve de O'nun pak Ehl-i Beytini sevmek ispat gerektirir. Allah'ın yapın dediklerini yapmadıkça, yapmayın dediklerinden de kaçınmadıkça "Allah'ı çok seviyorum" ifadesi havada kalır.Hz. Peygamber'in bizlere ulaştırdığı dine uymadıkça, O'na çokça salat ve selam getirmedikçe ve O'nun bize emanet ettiği Ehl-i Beytine ve Allah'ın uyun dediği imamlara itaat etmedikçe Peygamber'i ve Ehl-i Beyt'ini sevmek de sadece bir iddia boyutunda kalır.Ve bu iddia, dünyadakiler tarafından kabul görse de Allah katında hiçbir anlamı yoktur.Ehl-i Beyt sevgisinin lafta olmaması gerektiği konusunda İmam Muhammed Bakır'ın hayatından bir örnek aktaralım:Bureyd el-İcli, İmam Bakır'a (as) şöyle dedi: "Bizim ashabımız Kufe'de çoğunluğu oluşturmaktadır. Eğer onlara emrederseniz size itaat edip emirlerinize uyacaklarını söylüyorlar."İmam Bakır şöyle buyurdu: "Mü'min kardeşinizin cebinden ihtiyacınız kadarını alabiliyor musunuz?" Adam: "Hayır" dedi. İmam ona cevap vererek: "Onlar kanlarını verme hususunda daha da cimridirler."İmam doğru tespit etmişti. Çünkü kardeşi Zeyd b. Ali (as) İmam'ın (as) şehadetinden yaklaşık on yıl kadar sonra Kufe'de kıyam edecek ve o da yalnız bırakılacaktı. (İmam Muhammed Bakır, Prof. Dr. Haydar Baş, sayfa 355,356)Evet, Kufe halkına güvenen Zeyd b. Ali (as) yalnız bırakılıp, şehit edilmişti. Dedesi İmam Hüseyin Efendimizin (as) yaşadığı kaderi yaşamıştı.Sevdiğini söylemek, itaat edeceğini belirtmek başka bir şeydir, gerçekten sevmek, o sevdiğin uğrunda kendinden bir şeyler feda etmek başka bir şeydir.Sevdiği kişi uğruna cebindekini vermekten imtina edenler, o sevdikleri uğrunda gerektiğinde canlarını vermeleri asla mümkün değildir.Bir de sevdiğini iddia edip bunu dünyalık menfaatlerine alet etmek isteyenler vardır ki, onlar da bunun hesabını asla veremeyecekledir. Örneğin Abbasiler? Emevi zulmünün ve de Kerbela hadisesinin toplumda oluşturduğu havadan istifade ederek, sözde Ehl-i Beyt taraftarı gibi zuhur eden Abbasi hareketi, çok kısa zamanda gerçek yüzünü ortaya çıkarmış ve yine Ehl-i Beyt imamlarına, taraftarlarına zulüm yapmaya dönüşmüştür. Birçok İmam, Abbasilerin eliyle şehit edilmiştir.İmam Bakır'ın hayatından örnekler vermeye devam edelim:İmam Bakır (as), ashabından olan İbn-i Meymun'a, "Mekke'de kaç kişisiniz?" diye sordu. "Dört kişiyiz" dedi. İmam (as), "Siz yeryüzünün karanlıktaki nurlarısınız" buyurdu. (a.g.e, sayfa 359,360)Allah'ın o dönemdeki gerçek halifesi, en çok sevdiği ve etrafında kenetlenmesi gereken İmam Bakır; ama o büyük insanın İslam'ın merkezi olarak bilinen Mekke'de sadece 4 taraftarı var. Ne acı bir durum değil mi? Bu olaydan da anlıyoruz ki, hak çoğunluk olmak değil, az da olsa Allah'ın muradıyla beraber olmaktır.İmam Bakır halkın içinde bulunduğu durumu şu hadisi ile özetlemektedir: "Davet ettiğimizde bize icabet etmezler, kendi hallerine bıraktığımız takdirde ise, başka hiçbir vesile ile hidayet bulamazlar."İmam Bakır (as) ile hac vazifesinde olan sevenlerinden Fuzeyl b. Yesar, İmam Muhammed Bakır'ın (as) halkın içinde bulunduğu durum ile ilgili olarak şunları rivayet eder: "İmam, Kabe etrafında dönen hacılara bakarak şöyle buyurur: 'Cahiliyet döneminde de aynı şeyi yaparlardı. Oysaki bu insanlar bize doğru akın etmek, bizi sevmek, bize bağlanmak ve yardımlarını bize sunmakla yükümlüdürler. Allah Kur'an-ı Kerim'de İbrahim'in (as) dilinden şöyle buyurur: Allah'ım! Halkın kalplerini bunlara istekli kıl.' İmam Bakır'ın bütün bu nasihatlerinden ve uyarılarından anlıyoruz ki, Ehl-i Beyt'i sevmek; Onların yolundan yürümek, Onların ayak izlerini takip etmek, Onların uğruna mücadele ettikleri konusunda mücadele etmek, haklının yanında olmak, haksıza karşı durmak, Allah yolunda yürüyenleri yalnız bırakmamak, Allah için verilen sözlerden dönmemekle alakalıdır.