Denge

“Neredeydik nerelere geldik” inanılması güç; İzmir’de yaşamaya başlayalı tam yirmi yedi sene olmuş. Çeyrek asırdan fazla, İzmir bize neler öğretti? Neler öğretmedi ki… Bir dengeyi bulana kadar ne çok zorluklar yaşadık. Hepimiz bir denge bulmaya çalışıyoruz, inançlarımız, fikirlerimiz, duygularımız, eğilimlerimiz, isteklerimiz arasında. Bulmayı başarabilenlere de aşk olsun.
İnsanlara farklı koşullarda nasıl davranmamız gerektiğine kolayca karar veremiyoruz. Neden? Tecrübelerimiz yetersiz, inancımız yeterince köklü değil, yeterince kitap okumuyoruz, büyüklerin sözlerini can kulağı ile dinlemiyoruz, hayata geçirmiyoruz, çevremizde bir kamil insana rastlama şansımız oldukça düşük, öte yandan yeterince tefekkür ettiğimizi ve kendimizi tanıdığımızı söyleyebilmek de mümkün değil.
Bir kamil insandan bir “nazar” bekliyoruz. O nazara ermek hiç kolay değil. İnsanın nerede, nasıl davranacağını bilebilmesi ne güzel bir ilimdir. Bu ilim bazı insanlara bir elbise gibi giydirilir, öyle ki insan fazla düşünmeden ne diyeceğine, neyi nasıl yapacağına kolayca karar verebilir. Ne kırıcı olur, ne taviz verici ne de horlayıcı. Allah’ın boyası “sıbgatullah” ile boyananlar hakkıyla davranırlar. Kibirli değil vakarlı, dobracı değil doğru sözlü, kırıcı değil ancak uyarıcı ve öğüt verici olurlar. Bu halleriyle öyle çekicidirler ki; onlara ne kızılabilir ne de onlardan nefret edilebilir, çünkü onlar hakkı konuşur, hakla davranır ve haklı olurlar. Çünkü kendi dengelerini bulmuşlardır, başkalarının dengelerine kavuşmasında da yardımcıdırlar.
Prof. Dr. Haydar Baş Bey, “Yaşayan Kur’an; Sünnet”  adlı güzel eserde diyor ki: “Sevda boyutunda İslam’ı yaşamalıyız. Zaten toplumun da buna ihtiyacı var. Eğer birbirimizi seveceksek, o ehadiyetin sevdasını kalbimizde duymamız lazım. Yoksa kime, nereye, ne vereceksin. İslam da desen veremezsin. Onu duyacaksın, o sevdadan alacaksın ki, bol bol ikram edebilesin. Bu yolda Cenab-ı Hakk’tan bütün kardeşlerimize muvaffakiyetler niyaz ediyorum.” (s. 90)