Bu da hutbe: MİSYONERLİK FAALİYETLERİ

Muhterem Müslümanlar!

İslâm dini son hak din, Hz. Muhammed (s.a.s.) de son peygamberdir. Renk, dil, ırk, cinsiyet ve milliyet farkı gözetmeksizin bütün insanlığa gönderilmiş bulunan İslâm dini, orjinalliğini, safiyetini ve asliyetini olduğu gibi koruyabilmiş yegane ilahî dindir. Kur'an-ı Kerim de en ufak bir değişikliğe uğramadan zamanımıza kadar gelebilmiş yegane ilahî kitaptır. Dünya durdukça da böylece devam edecektir. İslâm'dan önce gönderilen ve daha sonra Hıristiyanlık ve Yahudilik gibi adlarla anılan dinler ise insanlar tarafından bozulmuş, tahrif edilmişlerdir. Kur'an-ı Kerim, bu dinlerin tahrif edildiğini haber vermektedir.(Nisa: 46; Maide: 13)

Değerli Müminler!

Şu gerçeği hiç bir zaman aklımızdan çıkarmamalıyız: Hz. Muhammet (s.a.s.) peygamber olarak gönderildikten sonra zaten tahrif edilmiş olan daha önceki dinlere ihtiyaç kalmamış ve Yüce Allah, bütün insanlığın, ancak İslâm Dinine uyarak kurtuluşa erebileceğini açıklamıştır. Çünkü İslâm dini, insanın yaratılışına uygun temel prensiplere sahiptir. Akılla ve ilmî gerçeklerle çelişmez.

Durum böyleyken Hıristiyanlar kendi muharref dinlerini bütün dünyaya yaymak için büyük çabalar sarf etmekte ve çok büyük miktarlarda maddî harcamalarda bulunmaktadırlar.

Muhterem Müslümanlar!

Hıristiyanlığı yaymaya çalışan kimseye misyoner, dünyayı Hıristiyanlaştırmak için gösterilen faaliyetlere de misyonerlik faaliyetleri denmektedir. Yüzyıllardır devam eden bu faaliyetler

günümüzde de sürmektedir. II. Vatikan Konsili'nde: "Kilise misyonerlerini göndermeye devam edecektir. Yeryüzünde her taraf Hıristiyan olmadıkça bu görev sona ermeyecektir." şeklinde karar almışlardır. Hıristiyanlığı yayabilmek için misyonerler, özel okullar, hastaneler, kütüphaneler, yabancı dil öğretim merkezleri, sığınma evleri, öksüz yurtları ve pansiyonlar kurarak fakir ailelere, kimsesiz çocuklara maddî yardımlar yaparak kitap, broşür, dergi basıp dağıtarak ve çeşitli sanat etkinlikleri göstererek amaçlarını gerçekleştirmeye çalışmaktadırlar. Bu yüzden Hıristiyan inancını yaymakla görevli olan misyoneri bazen bir doktor, bazen bir hemşire, bazen bir öğretmen, bazen bir barış gönüllüsü, bazen bir asker, bazen herkesin yardımına koşan bir eleman olarak görebilirsiniz.

Hıristiyan misyonerler, asırlardır, kendi dinî ve kültürel değerlerinden kopmuş Müslüman toplulukların özlemini çekmişlerdir. Çünkü İslâmî duyguları ve duyarlılığı zayıflamış insanlara kolayca Hıristiyanlığı kabul ettirebileceklerini düşünmektedirler. Gerçekten insanlarımız İslâmiyet hakkında ne kadar bilgisiz kalır ve manevî değerlerinden ne kadar uzaklaşırsa o nispette Hıristiyan misyonerlerin avı haline geleceklerdir. Nitekim misyonerlerin, Yehova şahitlerinin, Budistlerin, Bahailerin, Maunların ve benzeri İslâm dışı hareket mensuplarının sokuldukları kimseler genellikle İslâm'ı bilmeyen, manevî değerlerinden kopmuş kimselerdir. Yahut da kimsesiz çocuklar, geçim sıkıntısı çeken insanlar veya güven duygusundan yoksun kalmış kişilerdir. Yoksa misyonerlerin, dinini, kültürünü, tarihini bilen, kendi kimliğine sahip Müslümanları İslâm'dan koparmaları zaten mümkün değildir. Misyonerler amaçlarını gerçekleştirebilmek için bir taraftan da ellerindeki geniş imkanlarla İslâm'ı kasıtlı olarak yanlış tanıtmakta, İslâm'a ve Peygamber Efendimize çeşitli iftira ve isnatlarda bulunmaktadırlar. Böylece hem İslâm'a ilgi duyan insanların Müslüman olmalarını engellemeye çalışmakta hem de İslâm'a inanan ancak dinini iyi bilmeyen Müslümanların inançlarında şüphe ve tereddütler meydana getirerek İslâm'dan koparmayı hedeflemektedirler. İşte bu sebeple yüce dinimiz İslâm'ı iyi öğrenmeli, nesillerimize öğretmeli ve yaşamalıyız.

Çocuklarımızı bir inanç ve kültür boşluğuna sürüklememeliyiz. Eğer nesillerimize yüce kitabımız Kur'an-ı Kerim'i ve dinimizi öğretmezsek; çocuklarımızda bir inanç boşluğu meydana gelir. Boşluktaki insanlar da her türlü batıl inancın nüfuz edebileceği birer malzeme haline gelirler. Nitekim asırlar boyu İslâm'ın kalesi olmuş coğrafyalarda Hıristiyan misyonerlerin ve diğer birtakım batıl din mensuplarının alabildiğine faaliyetlere girişmiş olmalarının sebebi budur. İşte bundan dolayı manevî değerlerimizin yıpratılmasını önlemek, çocuklarımıza İslâm'ı iyi öğretmek ve Kur'an-ı Kerim'i belletmek zorundayız.

Misyonerler, İslâm toplumuna birer emanet olan kimsesiz çocukları, ihtiyaç içinde kıvranan yoksul kimseleri Hıristiyanlaştırmak için her türlü çabayı gösterirken, biz Müslümanlar buna seyirci kalırsak hem geleceğimizi tehlikeye atmış oluruz, hem de Allah katında asla sorumluluktan kurtulamayız. Hutbemizi şu ilahî uyarılarla bitirelim.

"Ey iman edenler. Kendilerine kitap verilenlerden bir gruba (yani batılı benimseyerek onu yaymaya çalışan bir topluluğa) uyarsanız, imanınızdan sonra sizi inkarcılığa sevkederler." (Al-i İmran, 3/100)

"Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hristiyanlar da asla senden razı olmayacaklardır. Deki: Doğru yol, ancak Allah'ın yoludur. Sana gelen ilimden sonra onların arzularına uyacak olursan, andolsun ki Allah'tan sana ne bir dost, ne de bir yardımcı vardır." (Bakara, 2/120)

(http://www.diyanet.gov.tr/diyanet/nisan1999/hutbe2.htm)

Daha önce de bu köşede size sunmuş olduğum bu hutbeyi tekrar verme sebebim, misyonerlik faalitlerinin önlenemez bir şekilde hız kazanmasının en önemli, belki de tek sebebi "Dinlerarası Diyalog" sürecine Diyanet teşkilatının başta sayın Reis olmak üzere sağladığı çalışma zeminidir.

Zira "Dinlerarası Diyalog" çalışmaları henüz yokken, bu denli bir misyonerlik çalışması, en azından bu kadar pervasızca yapılamıyordu. İşte ben bu, ülkenin bölünmez bütünlüğünü çok ciddi tehdit eden süreci eleştirmek isterken, Diyanet, beni tekzip eder fakslar göndermeye başladı.

Son olarak sayın Reis'in, "İyi niyet mektubu" imza töreni için ikinci kez yapmış olduğu Vatikan ziyaretini, diğer beyanat ve faaliyetleri yukarıdaki hutbeyle birlikte mütalaa edin ve bu yazının devamını bekleyin deyip bitirelim:

"Değişim" sardı her yanımızı.