Aklınıza mukayyet olun

Aslında son aldığım kararla Pazartesi günleri yazı yazmayacaktım. Ama okuduğum bir haber bu kararımı veto ettirdi bana. ABD'nin kendisini uzaktan yakından ilgilendirmeyen bir konuda veto hakkı var da, benin, benimle ilgili bir konuda niye böyle bir hakkım olmasın.

Haber, 1979 tarihinden beri Türkiye'de yaşayan Alman Christoph M. Grosser'le ilgili. Arkadaşları tarafından Chris olarak çağrılan bu Alaman, hem

Türkçe'yi, hem de Türkiye'yi çok iyi biliyor. Türkiye'yi kasaba kasaba gezmiş.

Her ne için ise?

Türkiye'de yatırım yapacak kişilere danışmanlık da yapıyor.

İşte bu Chris, iki hafta önce yaptırdığı evinin bahçesine suyun tazyikini artıracak bir makine almak istemiş.

Aramış, taramış,

Perçem yapıp, fön çekmiş, ve aleti Koçtaş'ta bulmuş. (Tuhaf bir isim)

550 milyon verip makineyi alacağı sırada, görevli ona, kampanya yaptıklarını, isterse bu parayı 4 taksitle ödeyebileceğini söylemiş. Bunun üzerine Bay Chris bir forum doldurmuş ve işler bundan sonra karışmış.

Bay Chris 550 milyonluk, -550 milyon deyip aklınızı karıştırmayayım- 400 Euro'luk cihazı beklerken, onun yerine Koştaş'tan bir yetkilinin telefonu ulaşmış Bay Chris'a; "Siz yabancısınız, kampanyaya katılmazsınız" demiş.

Ev satın alabilirsiniz, ya da kiralaya bilirsiniz, ama fıskiye alamazsınız.

Bay Chris, 22 yıldır Türkiye'de olduğunu, bir şirkette üst düzey yönetici olduğunu anlatmış.

Bunun üzerine Chris'ten bir kefil bulup, ikametgah, çalışma izni ve bordrosunun noter tasdikli örneklerini getirmesini istemişler.

Çok titiz ve bir o kadar düzenli oldukları bilinen Alaman Chirs üşenmemiş bu belgeleri hazırlamış, utana, sıkıla sekreterini de kefil yaparak, evrakları sunmuş.

İşler yolunda diye düşünürken, bir yetkili daha aramış; "Çalışma izniniz Haziran'da bitiyor. Uzatmanız lazım" demiş.

Bay Chris etmiyor pes,

Külah yahut fes,

Tavla, ya da kafes,

Kısa kes makes... derken, Ankara'dan "özel" süresiz oturma izni olduğunu belirtmiş Chris bey.

Koçtaş'ın yetkilisi; "Tamam biz bir bakalım ve size dönelim" demiş.

Aradan günler geçmesine rağmen "yetkilinin" o sonuçsuz "bakışı" devam ediyor.

Ve bu haberi veren gazete ekliyor; Sayın Chris, ikinci sınıf insan muamelesi görmenin ne kadar zor olduğunu bizzat öğrenmiş oldu...

Haber bu.

Sizin aklına neler geldi bilemem.

Bu habere altlık ne çok yapılacak şeyler var diye de düşünebilirsiniz.

Ama benim aklıma gelenleri ben öncelikle söyleyeyim de, sonra sizi dinlerim.

Bu ülkede, çeşitli adlar altında, ülke için stratejik öneme haiz bir çok yer yabancılara satılmış.

Yeni vakıf yasıyla birlikte, isteyen istediği yerleri satın alabilecek.

Daha sonra ayrılmış olsa da, ayrılma sebebi ekonomik, ARİA'nın bir ortağı da İtalyan'dı.

Ve benim bilmediğim ya da şu an aklıma gelmeyen bir çok misal daha var.

Ülkenin haraç mezat yabancılara pazarlandığı bir zamanda, 23 yıldır Türkiye'de yaşayan Alaman Chris, 550 milyonluk/400 Euro'luk bir tazyik makinesini taksitle alamıyor.

Ülkenin malı, Koçtaş'ın tazyik makinesi kadar da mı değeri yok diye insan düşünmeden edemiyor.

Ya da benim bilmediğim başka "hikmetli" işler var.