Soğuk, çadır ve yangın çilesi

Normal şartlar altında bir hikaye anlatmayı bile zorlukla başarırız ancak yazı yazmanın ayrı bir hali, ayrı bir hazzı var. Söz uçar, yazı kalır denir, yazıları defalarca okuyabiliriz, her okuduğumuzda ayrı bir tat, ayrı bir huzur alabiliriz.Evin en sakin köşesinde huzur ve sükun ile bir yazı daha yetiştirmenin telaşı içindeyiz. İnsanın başını sokacağı, ruhunu dinlendirebileceği bir evinin olması ne güzeldir. 7.2'lik Van depreminden sonra bir kısım vatandaşlarımız çadırda yaşamayı tercih ettiler, belki zorunda kaldılar çünkü bir çoğunun şehir dışına taşındığını biliyoruz. Haberlerden dinlediğimize göre depremden bu yana olan süreçte onlarca çadır çeşitli sebeplerle yanmış, kül olmuş en son rakamlarla altı vatandaşımız da çıkan bu yangınlar da canlarını vermişler, hayatlarını yitirmişler.Dün akşam başımı iki elimin arasına alıp düşündüm bu vatandaşlarımız bu kadar garip, bu kadar sahipsiz mi? Bu ülkenin zengin vatandaşları mağdur olan bu insanlarımızı çadır, soğuk ve yangın çilesinden kurtaramazlar mı Allah aşkına?Gecenin bir yarısı bir şekilde uyandığımızda çadırlarında üşüyerek uyumak zorunda olan insanlarımız aklımıza gelmez mi? Depremde mağdur olalı bir hayli zaman olan bu kardeşlerimiz için prefabrik evler inşa edilemez mi? İnsaf denen duygumuzu kayıp mı ettik Allah aşkına?Farkındayım bu yazıda huzur ve tat yok çünkü yazarken gönüllerimiz ağladı.Gönül isterdi ki; maddi olanakları iyi olan, madden ve manen güçlü bir vatandaşımız depremzede kardeşlerimizin içinde bulunduğu şartları iyileştirmek için ellerinden geleni yapsın, hem dünyası ve hem de ahreti için. Allah Teala bazen kullarına büyük fırsatlar verir, bu mağduriyet ve sıkıntı varlıklı vatandaşlarımız için büyük bir fırsattır. Ses verin!