Menkıbeler/ Duanın bereketi

Bir mescidde, zengin bir adamla zâhid ve derviş bir adam namaz kılıyorlardı. Birbirlerine yakındılar. Ne okuduklarını ve ne dua ettiklerini duyacak vaziyetteydiler. Derviş namazını bitirdikten sonra ellerini açtı ve: - Ey Allah'ım! Bugün beni şu şu yemeklerle ve şu çeşit tatlılarla rızıklandır, diye dua etti.  Dervişin bu şekilde dua ettiğini duyan zengin, içinden şöyle geçirdi:- Bana duyurmak için böyle dua ediyor. Aklınca benden para koparacak. Böyle yapmaktansa doğrudan doğruya gelip benden para istese verirdim. Şimdi ona hiçbir şey vermem.O bunları düşünürken, derviş de mescidin bir kenarına çekilmiş, uyuklamaya başlamıştı. Bir müddet sonra da uyumaya başladı.Az sonra mescide elinde tepsi bulunan bir adam geldi. Doğru uyuyan dervişin yanına gitti. Uyandırdı. Elindeki tepsiyi ona verdi. Derviş tepsinin üzerini açtı. Tepside, az önce duada istediği yiyecekler vardı. Zengin geriden geriye bu hadiseyi takip ediyordu.Derviş doyuncaya kadar yedi. Bir miktar yiyecek kalmıştı. Tepsiyle beraber onu getiren adama verdi. Üzerini örtüyle örttü. Bir kenara çekildi.Bu duruma hayret eden zengin kişi, merakla yemekleri getiren adama yaklaştı:- Arkadaş sen kimsin?- Ben hamallık yapan bir kimseyim.- Bu adamı tanıyor musun?- Hayır.- Bu yemekleri bu dervişe kim gönderdi?- Kimse göndermedi, ben getirdim.- Peki tanımıyorsun da niçin getirdin?- Bakın anlatayım: Ben, söylediğim gibi fakir bir kimseyim. Hamallık yapıyorum. Yükünü taşıdığım bir zengin bana fazlaca para vermişti. Çoluk çocuğum ve hanımım da benden epeydir böyle yiyecekler almamı istiyorlardı.