Kıpırtı

Çok sevdiğimiz insanları andığımızda yüreğimizde bir kıpırtı, bir ferahlık hasıl olur. Bazen bir insanı neden çok sevdiğimizi düşünürüz: çünkü o insanda kendimizdeki iyi huylardan bir kısmını görmüşüzdür. Ya da bizim ulaşmayı isteyip de henüz başaramadığımız özellikleri ve güzellikleri onda görmüşüzdür. Kelimenin tam anlamıyla hayran olmuşuzdur ve onu sevdikçe farkında olarak ve ya olmayarak sevdiğimize benzemişizdir. "İnsan sevdiğine benzer" dersek herhalde doğru söylemiş oluruz.İnsan sevdiğine benzer ise en çok sevilenler de birbirine benzerler. En çok sevilen insan Resulüllah Efendimiz (s.a.v.) olduğuna göre, bugün en çok sevilen insanlar Resulüllah Efendimize (s.a.v.) en çok benzeyen insanlardır.Sevgi hassas dengeler üzerine kuruludur, sevilen hep haktan yana olduğu için sevilir. En çok sevilenler aslında en çok Hakk'ı severler. Hakk'ı yani Yaradan'ı çok sevmek insanı O'nun ahlakı ile ahlaklandırır. Hakk'ın ahlakı ile ahlaklanmış olanı kim sevmez? Bir insanda asıl sevilen güzel huylardır, güzel huylarla bezenmiş olan kalptir, gönüldür. "İnsan gönül dür." Güzel insanlar bir sözü söylerken turnayı tam gözünden vururlar. Mesela kalbi katılaşmış bir insanın tevafuken bu yazıya gözünün iliştiğini düşünelim; "İnsan gönüldür, gönül" cümlesini okuduğunda mutlaka gönlünde bir kıpırtı, bir güzel esinti meydana gelecektir. Aslının gönülden ibaret olduğunu henüz anlayamamış ne kadar çok insan vardır, düşünebiliyor musunuz? Elest Meclisi'nde Rabbini sıfatları ile müşahade etmiş ancak daha sonra beden kalıbına girerek Rabbinden perdelenmiş olan insan için aslında bir gönül olduğunu hatırlayabilmek ne kadar da önemlidir. Bizleri Rabbimizden perdeleyen her ne varsa güzel insanlara uymakla aşılabilir. Unutmadan "insan gönüldür, gönül" sözü Prof. Dr. Haydar Baş Bey'e aittir.