İPTİLA

Son, son bu hâlden de usanır; yaptığı dua ve niyazın işe yaramadığını zanneder... Bu kez dua da dahil herşeyi bırakır... Saf, temiz bir hâlde beklemeye başlar.. Bu kez kader-i ilâhi (Allah'ın emri) ne ise o zuhura gelir.. Olacak olur... her şeyde Allah (cc)'ın kudretini, kuvvetini sezer. Hareket, sükûn.. Her ne varsa, O'ndan olduğunu anlar. Hayır, şer, iyilik, kötülük, vermek, almak, genişlik, darlık, ölmek, dirilmek, izzet, zillet, bunların hepsinin Hakk'tan geldiğini manâ gözüyle görür.. Bu hâlleri görür.. Ve bu halinde süt anasının elindeki çocuk gibi olur.. Yıkayıcı elindeki meyyite benzer; kendinden bihaber.. Onlar istediğini yapar. Velhasıl, bir top gibi olur, gayr-i ihtiyari sağa sola yuvarlanır... Bukalemun gibi renkten renge geçer... Ne kendisi için, ne de başkası için... Hiçbir hareket yapamaz. Hakk'ın işinden başka şey görmez. Gözü O'nu görür; kulağı O'ndan işitir. Başka bir şey görse veya işitse, O'nun için görür ve O'nun için işitir. O'nun nimetiyle ve O'na yakın olmakla ferahlar... Bu halle güzelleşir. Bununla hoş olur.. Sakinleşir. Herhalde Hakk'la mutmain olur... O'nun sözüyle ünsiyet peyda eder. O'ndan başka herşeyden çekinir ve hoşlanmaz. Daima O'nun zikrine koşar. Ve öylece kalmak ister.. Bu halde kendinde yükseklik duyar. Kuvvetini Hakk'tan alır... O'na tevekkül eder. Yolunu O'nun marifet nuru ile bulur. O'nunla giyer, O'nunla kuşanır... Böylece Hakk'ın çeşitli ilimlerini öğrenir. O'nun kudretiyle şereflenir. O'ndan işitir. O'na yaklaşır. Dua eder, hamdeder. Öylece kalır...

Fütüh'ül  Gayb, Hz. Abdülkadir Geylani