Her darlıkla beraber

Huneyn bozgunu karşısında, Peygamber Efendimizin (sav), dağılan Müslümanları tekrar toparlamasıyla birlikte yeniden taarruza geçen Müslümanlar tekrar Hevazinlilerle çarpışmaya girişmiş ve düşman orduları bir müddet sonra bozguna uğramaya ve kaçışmaya başlamışlardı. Gerçekten de Müslümanların ayıkmalarında Resulullah'ın heybet ve kahramanlığı dillere destandır. Peygamber Efendimiz (sav), Allah'a dua ederek yardım ve zafer dilemiş, sonra yerden bir avuç kum alarak müşriklerin yüzlerine doğru atıp savurmuştu. Bir mucize olarak, Hevazinlilerin gözlerine toprak dolmadık hiçkimse kalmamıştır.Nihayet yenilgiye uğrayan Hevazinlilerin komutanı Malik b. Avf, kaçarak Bif kabilesine sığındı. Resulullah, Huneyn'de elde edilen ganimet mallarının, Cirane'ye götürülüp orada tutulması için emir verdi...Resulullah'ın süt kardeşi, Benî Sa'd kabilesinden Şeyma da esirler arasındaydı. Kendisini esir edenlere: "Ben sizin Peygamberinizin süt kardeşiyim" deyince, Peygamberimizin huzuruna getirildi. Ona omuzundaki ısırık izini gösterdi. Resulullah, çocukken, onun omzunu kuvvetle ısırmıştı. Resulullah, süt anne ve babasının daha önce ölmüş olduklarını öğrenmişti. Şeyma'ya, isterse yanında kalabileceğini, eğer istemezse mal vererek onu kavminin yanına göndereceğini söyledi. Şeyma kavminin yanına gitmek istedi. Müslüman oldu. Peygamber Efendimiz ona bir erkek bir de kadın hizmetçi verdi...Huneyn Savaşı sebebiyle Cenab-ı Hak (cc) şu ayetleri göndermiştir:"And olsun ki, Allah, birçok savaş meydanında ve Huneyn gününde size yardım etmiştir. O Huneyn gününde ki, çokluğunuz size gurur ve güven vermişti de, bu size gelecek kazadan birşey gidermeye yaramamıştı. Yeryüzü o genişliğiyle, başınıza dar gelmiş, bozularak arkanızı dönüp kaçmıştınız. Bu bozgundan sonradır ki, Allah, Resulü'nün ve müminlerin gönülleri üzerine sükunet veren rahmetini indirdi. Görmediğiniz orduları indirdi ve kafirleri azaba uğrattı. Bu, o kafirlerin cezası idi. Sonra, Allah bunun ardından kimi dilerse, onun tevbesini kabul eder Allah çok yarlığayıcı, çok esirgeyicidir" (Tevbe, 25-27).