Gerçeği görebilmek

İçinde bulunduğumuz soğuk günlerden sonra güzel bahar günleri gelecek. Mimozalar, gelin şalvarları sonraları güller, sarmaşık güller açacak. İnşallah içimizi bir yaşama sevincidir alacak. Hafifleyeceğiz hatta içimizden kuşlarla birlikte süzülmek gelecek, belki de bunların hiç biri olmayacak fakat bir yaş daha ihtiyarlayacağız.Bu dünyada yaşadığımız sürece ne kadar çok güzel dostluklar kurabilirsek bizim için o kadar iyi. İnsanlarla güzel dostluklar kurabilmek her zaman kolay değil. Öncelikle Rabbimize iyi kul olalım ki insanlarla da iyi arkadaşlıklar kurabilelim.Arkadaşlıkların temelinde sevgi, saygı, özveri ve tevazu var. Bu dört hasleti gereğince yaşayabilirsek bir çok insanla dost olabilme şansımız var. Ancak ne gariptir ki Ebu Cehil her güzel hasleti taşıyan, Allah'ın aynası, Mir'atullah olan Rasulullah Efendimize (sav) dost olmayı başaramamıştır. Bu hem garip hem de hazin bir olaydır ki, insanların en güzelinin, en olgununun yaşadığı çağa tanıklık etmek ama O'nunla dost olamadan, hatta O'nun en büyük düşmanı olarak bu dünyadan göçüp gitmek? Bizim üzerinde düşünüp de gerçekten üzüldüğümüz bir haldir.Rasulullah Efendimizin güzeller güzeli oluşunu mu kıskanmıştır Ebu Cehil yoksa bu güzellik karşısında kibre düşmekten kendini almamış mıdır?Asr-ı Saadette yaşamış olup da İslam'la şereflenememiş olmak gerçekten üzücü bir durum. Rasulullah Efendimizin (sav) siyreti ve sureti ile güzelliği öyle aşikardı ki, bunu görememek ancak bir nasipsizlik olsa gerek.Günümüzde de Peygamber varisi Allah dostları var, güzellikleri her halleriyle aşikar olmasına rağmen onları da göremeyen, fark edemeyen, görmek istemeyenler var. Allah (cc) basiretimizi açsın, bizleri ayıktırsın.Yazının mutfağına yakın bir mekanda bugün de düşüncelerimizi, duygularımızı sizlerle paylaştık. Allah (cc) bizleri sevip, seçtiği kullardan, Rasulullah Efendimizin (sav)'in  "Kardeşlerim" dediği mutlu zümreden eylesin.Ulaşabildiğimiz her yere gönülden selam olsun.