Emek ile ekmek ters istikamette uçuyorlar

Biri yerin derinliklerine doğru, diğeri de uzay boşluğuna doğru uçmaktadırlar.

Emek, tepe-taklak yuvarlanıyor, ekmek ise kanatlanmış uçuyor.

Ekmek atlı, emek ise yaya debelenip duruyor.

Ekmek çoktan motorize olmuş durumda, emek ise piyade olarak emekliyor.

İnsanların, çalışan ve üreten insanların, ter döken ve kafa çatlatan insanların emeklerine yapılan bu kötü, bu çirkin muamele devam ettiği müddetçe, kitlelerin ekmeğe yetişmeleri, ekmeğe erişmeleri imkân dahilinden uzaklaşıyor.

Göz nuru döken, dirsek çürüten, uykuyu unutup ter döken kesimlerin emekleri hiçe sayılarak, ehliyet ve liyakat göz ardı edilerek, 'hamil-i kart yakınımdır' esasına göre yapılan atamalar sürdükçe, emek ile ekmeğin arasındaki mesafe açılmaya devam edecektir.

İkisi de uçuşta ama, biri yere doğru diğeri göklere doğru.

Emek ile ekmeğin arasındaki mesafenin git gide açıldığı, hatta korkunç boyutlara ulaştığı ülkelerin başındayız ne yazık ki.

Fırsat eşitliğinin sıfıra yakın olduğu ülkelerin başını çekiyoruz.

Gelir dengesizliğinin had safhada olduğu ülkelerin lideri durumundayız.

Yıllar yılı, emek horlandığı, haksızlık ve adaletsizlik ateşi sürekli harlandığı için ve emekçiler de görmezlikten gelindiği için, geldiğimiz ve getirildiğimiz felaket uçurumunun başındayız.

Daha yeni, daha dün, bu ülkenin en tepesindeki yönetici, Sayın Cumhurbaşkanı ne dedi?

'31 Mart seçimlerinden sonra bu kötü gidişatı durduracağız'.

'Kötü gidişatı' fark etmiş olmaları ve itiraf etmeleri de gelecek açısından bir kazançtır elbette.

Herhangi bir iş için, herhangi bir makam ve mevki için, açılan imtihanlarda, tam puan alanların, tam puana yakın alanların, yıllarca bekletildiği, çeşitli entrikalarla elendikleri ama, yarısı kadar puan alanların derhal iş başı yaptığı bir ülkede elbette ki emekten, emeğe saygıdan söz edilemez.

Sahasında üniversite bitirmiş, hatta doktora yapmış nice genç beyinler yıllarca kapı kapı dolaşıp iş ararlarken, hiç alakasız, ilgisiz ve bilgisiz insanların sırf partizanlık saikiyle hem de bir değil, üç-beş işe atandığı, astronomik maaşlar aldığı bir ülkede kesinlikle emeğin adından dahi bahsedilemez.

Emekler göz ardı edildikçe, alın terinin kıymeti, nasırlı ellerin değeri yok sayıldıkça, kitlelerin ve elbette yeni kuşakların ekmeğe erişmeleri her gün biraz daha zorlaşacaktır.