Devenin biri
17.10.2006 00:00:00
Devenin biri çölde otluyor; ot, diken, çer çöp ne bulduysa mideye indiriyor, keyifle karnını doyuruyordu. O sırada görkemli bir diken köküne rastladı. Dikenler, karışmış saçlar gibi birbirinin içine geçmiş, hoş bir yumak oluşturmuştu. Onu yemek için boynunu uzattı ve birden tam yumağın göbeğinde bir yılanın çöreklenmiş olduğunu gördü.Yılan kendisini iyice gizlemiş, deve tam yaklaştığı anda fırlamak üzere gerilmişti.Deve hemen geri döndü ve kendine yeni yemek aramak üzere oradan uzaklaştı.Diken kökü de zannetti ki deve onun sivri dallarından, dikenlerinden korktu da o yüzden uzaklaşıyor. Ve seslendi: "Gördün mü deve, her dikeni yiyemezsin, benim gibi dikeni görünce korkar, böyle kaçarsın..." Deve durdu, dikene döndü:"Bana bak bodur ağaç. Ben senden değil, gizlice koynunda yatan o misafirinden korktum, kaçındım. Zavallı diken! Senin bende açacağın yaralar, bu yılanın zehrinin yanında bir hiçtir. O yılan olmasaydı ben seni de bir yudumda yiyivermiştim." Sonra da uzaklaştı.Molla Camî'nin hissesi:Kerem sahibi bir kimsenin alçak bir şahıstan korkması şaşılacak bir şey değildir. Kerem sahibi insan, o alçağın vücudundan değil, habasetinden, yapabileceği kötülüklerden korkar. Küle basmayan, o külün altında ateş olacağını düşündüğü için basmaz.***Devenin biri yularını sürükleye sürükleye çölde dolaşıyordu. Birden karşısına bir fare çıktı. Fare baktı ki, civarda deveci görünmüyor, deve tek başına salına salına geziyor. Birden fareyi bir hırs bastı. Ve haris fare devenin yularını dişleriyle yakalayarak onu kendi yuvasına doğru çekmeye başladı...Herkes bilir ki develer uysal yaratılışta hayvanlardır. Tabiatları gereği kolaylıkla itaat ederler, itiraz etmezler, inatçı değildirler, çekildikleri yöne doğru giderler.Bu deve de direnmedi ve yularını ağzında tutan farenin peşinden yuvasının başına kadar gitti. Yuvanın küçücük girişine baktıktan sonra da fareye döndü:"Ey kendi cüssesinden habersiz olan cahil ve haris yaratık. Bir kendine bak, bir yuvana bak, bir de bana bak. Sonra da bu yaptığın işi, harisliğini düşün, kendine gel..." Sonra da uzaklaştı.Molla Camî'nin hissesi: Ey insan; ihtiras, hasislik ve her türlü tamahı sırtında deve gibi taşıyarak nereye gidebilirsin.Yüklerini azalt, saçma hırslarını terket ki sen de hafifle, hayatın da hafiflesin, rahatlasın. Boyundan büyük hırslarınla rahatsız ettiğin diğer insanlar da rahatlasın. Okay Gönensin/ Vatan
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
