Çileyi muhabbet bilmek

Ne dağları görür gözlerin

Ne akan çayları serin

Ta içinde oracıkta bir sızın varsa

Ancak düşünürsün derin derin

Bir sen değilsin, milyonlarca insan

Her bir insan her biri bir düşüncede

Hayat zaten başlıbaşına bir kaygı değil mi?

Ölüm çare diye bakarsın, peki ölümün çare mi?

Şükredecek öyle çok şeyin var ki,

Ve ertelemek için zaman öyle dar ki.

Gözyaşların sana unutturmasın

Elhamdülillah demek o kadar zor değil

Yaşamak ve ölmek için henüz geç değil

O en güzele kavuşmak varken

Dünyada yaşamak gerçekten hicran

Lakin alnına yazılanı yaşayacaksın an be an

Namaz ile niyaz ile günleri geçireceksin

Nasıl etsem de hayır etsem diye

İnce ince düşüneceksin

Bir derdin olacak kafanı yoracak

Hak diyeceksin Hak için

Bir ömrünü vereceksin

Yarın Hakkın divanına varınca

Yüzünü ak eyleyeceksin, yeter ki

Değiştiremediklerini güzel bir sabırla karşıla!

Dikkat ederseniz insanların çoğunun bir çilesi vardır; bu yüzden bazıları sürekli şikayet eder, bazıları ise haline şükreder. Aslında hepimiz kendi çilemize sahip çıkmalıyız. Çünkü Allah(cc) o derdi bizim için seçmiştir ki biz de onu güzel bir sabırla karşılayalım ve olgunlaşalım. Allah (cc) bize çileyi verdiyse biz de onu kaldıracak gücü görmüş demektir. Çünkü hepimizin bildiği gibi O bize taşıyamayacağımız yükü yüklemez. Eğer sıkıntılarımız varsa Bakara suresinin son ayetlerini okuyalım.

Böylece yalnız olmadığımızı daha iyi anlayacağız.

"Şu paslı kalbimi Allah

Nurun ile Sen boya

Seni seven kullar ile

Görüştür doya doya

Çile-yi aşka giriftar olmayan aşık mı olur?

Çile-yi aşka giriftar olan Mevlasın bulur!"

Yazıyı yazdığım günün ertesi Karacasu pazarında iki eli ve dizleri üzerinde yürümek zorunda olan bir genç gördüm.

Onun çilesi de öyleymiş deyip geçiştiremeyiz herhalde. Bu yazıyı o da okusaydı ne hissederdi acaba?