Bütün delillere rağmen Ebu Bekir inanmadı -2-

Mesudî, "Müruc'uz-Zeheb" kitabında şahitlerle ilgili şöyle yazıyor:  "Peygamber'in (s.a.v.) kızı, Fedek hakkında Ebu Bekir ile müzakere etti ve Fedek'i ondan geri istedi.

Oi Ali (a.s.), Hasan (a.s.), Hüseyin (a.s.) ve Ümmü Eymen'i şahitleri olarak getirdi."  Ebu Bekir'in buradaki hatası ise, şahit istediği kişinin ve O'nun getirdiği diğer kişilerin Allah nazarındaki vasıflarını hiç dikkate almamasıdır.

Kaldı ki, Ebu Bekir eğer tamamen hakkın ortaya çıkması için hareket ediyorsa yapması gereken, Hz. Fâtıma'dan (a.s.) yemin istemek olmalıydı.

Çünkü "Mallar ve borçlar hususunda müddeinin (davacının) kasemi de eklenirse, kadının bir şahitle de hükmedebileceği" yazmaktadır. Resûlullah'ın (s.a.v.) bir şahit ile davacının kasemine dayanarak hüküm verdiği rivâyettir. 

Bu noktada şahitliği kabul görmeyen İmam Ali'nin (a.s.) şehâdeti hakkında âyet ve hadisleri verelim:

"Ey iman edenler! Allah'tan sakının ve sâdıklarla (doğrularla) birlikte olun." 

Sünnî kaynaklardan başlayalım…

İbrahim bin Muhammed Himvinî, Feraidu's-Simtayn'da "Sâdıklarla birlikte olun. Yani Ali bin Ebi Tâlib'le birlikte olun" şeklinde tefsir etmiştir.

Aynı âyetle ilgili olarak, Celaleddin Suyutî, Durr'ül-Mensur'da, İbn-i Abbas'tan rivâyetle, Resûlullah'ın(s.a.v.) şöyle dediğini rivâyet ediyor:

"Bu âyetteki sâdıklardan kasıt, Muhammed ve Ali'dir. 

"Allah'a ve O'nun Resûlü'ne iman edenler; işte onlar Rab'leri katında  sıddıklar ve şehitlik mertebesine erenlerdir. Onların mükafatları ve nurları vardır." 

İmam Ahmed bin Hanbel, Müsned'de; bu âyetin Hz. Ali (a.s.) hakkında nâzil olduğunu ve O'nun sıddıklardan olduğunu nakletmiştir.

Yani, Ebu Bekir, doğruluğu âyetle sabit bir kişinin şehâdetini kabul etmemiştir.

Hz. Ali'nin şahitliği Huzeyme b. Sabit'inkinden daha değerlidir

"Hz. Ali (a.s.) tek erkek şahittir" denilse bile Resûlullah'ın (s.a.v.) tek şahit olmasına rağmen, iki kişinin şehâdeti yerine şahitliğini kabul ettiği sahabiler vardır.

Resûlullah (s.a.v.) Huzeyme bin Sabit'in şehâdetini iki kişinin şehâdeti yerine kabul etmiştir.

Kaldı ki, İmam Ali'nin (a.s.) haktan ayrılmayacağı hakkında pek çok âyet ve hadis ortadadır.

İddia sahibi olan Hz. Fâtıma (a.s.) ile ilgili olarak, Hz. Ali'nin (a.s.) Ebu Bekir'e söylediklerini aktarmamız kâfidir:

İmam Ali (a.s.) mescidde bulunan Ebu Bekir'in yanına geldi ve şöyle dedi: 'Ey Ebu Bekir! Niçin Fâtıma'ya Resûlullah'tan (s.a.v.) kalan mirasını vermiyorsun? Fâtıma, Resûlullah (s.a.v.) yaşarken bu araziye sahip olmuştu."

Ebu Bekir ona şu karşılığı verdi: 'Burası Müslümanlara kalan bir ganimettir. Resûlullah'ın (s.a.v.) burayı kendisine verdiğine dair şahit getirmesi gerekir. Aksi halde buranın üzerinde bir hak iddia edemez."

Bunun üzerine Emir'ül-Mü'minîn Ali (a.s.) şöyle dedi: "Ey Ebu Bekir! Sen bizim hakkımızda, Müslümanlar için verdiğinden farklı bir hüküm mü veriyorsun?"

Ebu Bekir, "Hayır" dedi.

Ali (a.s.) şöyle dedi: "Müslümanların elinde sahip olukları bir şey varsa, Ben gelip bu şey üzerinde hak iddia etsem, kimden belge istersin?"

Ebu Bekir, "Senden isterim" dedi.

Bunun üzerine Hz. Ali (a.s.) şu karşılığı verdi: "Öyleyse şu anda elinde bulunan, üstelik Resûlullah'ın (s.a.v.) zamanından O'nun ölümünden sonraya kadar sahip olduğu bir arazi ile ilgili olarak ne diye Fâtıma'dan (a.s.) belge istiyorsun?

Niçin Fâtıma'nın (a.s.) elinde bulunan bu arazi üzerinde hak iddia eden Müslümanlardan, tıpkı Benden istediğin gibi belge ve şahit istemiyorsun?"

Ebu Bekir bir şey söylemeden öylece susup kaldı.

Bunu gören Ömer şöyle dedi: "Ey Ali, bizimle konuşmaya son ver. Çünkü Senin sunacağın kanıtlara karşı koyabilecek güçte değiliz. Ya âdil şahitler getirirsin, ya da orası Müslümanlara kalmış ganimettir. Fâtıma'nında, Senin de orada herhangi bir hakkınız yoktur."

İmam Ali (a.s.) şöyle dedi: "Ey Ebu Bekir! Allah'ın Kitabı'nı okuyor musun?"

"Evet" dedi.

"Peki bana, 'Allah ancak siz Ehl-i Beyt'ten her türlü kötülüğü uzak tutmak ve sizi tertemiz kılmak ister' âyetinin kimin hakkında indiğini söyler misin? Bizim hakkımızda mı yoksa başkalarının hakkında mı inmiştir?" dedi.

"Tabii ki sizin hakkınızda inmiştir" dedi.

Bunun üzerine Ali (a.s.) şöyle dedi: "Bazı kimseler, Resûlullah'ın (s.a.v.) kızı Fâtıma'nın (a.s.) hayâsızca bir davranışta bulunduğuna dair şahitlik etseler, Fâtıma'ya (a.s.) ne yaparsın?"

Ebu Bekir, "Diğer kadınlara uyguladığım gibi ona da had cezası uygularım" dedi.

Ali(a.s.) şöyle dedi: "O zaman Allah'ın katında kâfirlerden olursun."

Ebu Bekir, "Niçin?" dedi.

Ali (a.s.) şöyle cevap verdi: "Çünkü, Allah'ın, O'nun tertemiz olduğuna dair tanıklığını reddetmiş, şahitlerin O'nun aleyhindeki şahitliklerini de dikkate almış oluyorsun.

Tıpkı Allah'ın hükmünü ve Peygamberin (s.a.v.) Fedek'i Fâtıma'ya (a.s.) ait kılan hükmünü reddedip, onun Müslümanlara kalmış bir ganimet olduğunu iddia ettiğin gibi.

Oysa Resûlullah (s.a.v.), 'Belge getirmek iddia sahibine, yemin etmek de inkar edene aittir' buyurmuşlardır." 

Burada Ebu Bekir'in niçin şahit istediği ile ilgili, Hz. Ali'nin (a.s.) Fedek ile ilgili bir sözü, bir ipucu verecektir.

Emir'el-Mü'minîn Ali (a.s.), Basra Valisi olan Osman ibn-i Huneyf'e yazdığı bir mektubunda şöyle buyuruyor:

"Evet, gökyüzünün gölgelendirdiği şu dünya yüzünde elimizde bir Fedek vardır. Ona da toplumun bir kısmı haris oldu ve bir kısmı cömertlik etti. Allah ne güzel hükmedicidir." (Prof. Dr. Haydar Baş Hz. Zeynep ve Hz. Masume eserinden)