Ben köylüyüm işte

Ben köylüyüm, şu "Milletin efendisi",

Hah, işte o köylünün ta kendisi.

İşte onun kısa bir hikayesi,

Helalinden geçinmek oldu tek gayesi.

Sofrasında sıcak yemeği,

Değerini hep bulurdu emeği,

Vadeyi, faizi hiç bilmezdi,

Asır geçse kapısına icra gelmezdi.

Çekti senetti onun bir sözü,

Olmazdı komşunun malında gözü.

Devletçe borcu hiç silinmeyen,

Yıl sonu gelse de erzakı eksilmeyen,

Kapısı ve gönlü misafire her an hazır,

"Tanrı misafiri"ne gözleri nâzır,

Efendiden daha beyefendi,

Bütün zorluğu yenerdi kendi,

İşte böyle idi bir vakitler efendi köylü,

Kaytan bıyıklı, çakır gözlü selvi boylu

Sonradan başa gelen idareciler,

"Benim köylüm", ve bir sürü inciler.

Doğduğuna oldu köylü pim pişman,

Ne yaptıysa yaptı işte "o şişman".

Öküzünü traktörün faizine,

Damını tohumun rehinine,

Bağ-u bostanı gitti vade farkına,

Uymaya mecbur kaldı piyasanın çarkına,

Bu dertlerden başı dik çıkmaya kalkışınca,

Yıkıldı, sap ve saman birbirine karışınca,

Efendilik kalmadı artık ortada,

Bir baktık ki köylü zokalı oltada.

Oltanın bir ucu bankada, diğeri ihtikarda.

Kalmadı eli artık ne yağda ne de kârda.

Oldu Hasan ağa, artık rahmetlik,

Bütün işleri şimdi "bizahmetlik"

Şehirde holding sahibi oldu dünün marabası,

Giydiği her elbisenin renginde arabası,

Dünün çobanı olmuş şehirde efendi,

Köylünün bütün umutları bir bir tükendi.

İşte tam da bu sırada çıktı IMF,

Sayesinde haciz geldi, hatta KeNF.

Artık yasak tütün, şeker pancarı,

Kim kurtaracak köylü naçarı.

Bütün umutların bittiği bir yerde,

Çare sundu BTP her derde.

Bu millet her tarihte buldu bir kahraman,

Koca bir ulus dilerken el aman.

Geçmişte bu yolla bulmuş her derde çare

Her kes çalışmalı, dolaşmak yok avare.

Bizim tek dostumuz biziz yine

Sevmektir işin aslı, yer yok nefrete kine

Şu olsun şimdilik son sözümüz,

Topyekün aydın olsun gözümüz.

Gelin bir olalım BAŞ ile,

Dolaşmayalım artık nebbaş ile.

Mustafa Hayri Baş