Astım krizleri reflüyü tetikliyor

"Bizler bu dört duyguyu sağlam bir biçimde içselleştirerek yaşayan nesiller yetiştirmek istiyoruz diyen Uzm. Psk. Gamze Eser şöyle devam etti: "Peki ama bu duyguların ne kadarını yaşayabiliyoruz? Çocuklarımıza örnek olabiliyor muyuz? Bebekler dünyaya nesiller arası aktarımı taşıyarak gelirler. Genetik kodları değiştirmek pek mümkün değildir. Ancak, büyüme süreçlerinde inançlı olmayı, diğerlerine güvenmeyi, geleceğe umutla bakan ve özgüveni gelişmiş bireyler olmayı bizden öğrenirler. Yetişkinlerin çocuklara sürekli tekrar ettiği bir laf vardır; "dediğimi yap, yaptığımı yapma!" Bu öğreti asla işe yaramaz. Çocuklarımız sözcüklerimize değil eylemlerimize odaklanır. Biz onların aynası olmayız, onlar bizim aynımız olur. Bir bebek ilk defa havaya atıldığında şaşırır, korkar. Ama ikinci defada gülmeye başlar. Neden mi? Çünkü onun tutacağınızdan emindir. Oyunun tadını çıkarır. Anne baba olmak çocuklarımızı değil, kendimizi yönetme, dönüştürme sanatıdır aslında. Biz inanırsak çocuklarımız inanır, bizim özgüvenimiz çocuklarımıza geçer, umutlarımız umutları olur. Diğerlerine güvenmiyorsak onlar da güvensiz olurlar çevrelerindekilere. Çocuklarımızın bu dört temel duyguyu öğretmenlerden, arkadaşlardan, terapistlerden edinmesini beklemek hayalperestliktir. Sorumluluğu başkalarına atamayız. Çocuklarımızın filminde başrol biz ebevenlerindir. Başarı evde başlar ve bireyin her anına nüfuz eder. Çocuklarımızın başarısızlıklarına kızıyorsak büyük ihtimalle kendi beceriksizliklerimizin hıncını onlardan çıkarıyoruzdur. Bunun farkına varmamız çok önemlidir. Dönüşüm için geç değil. Siz inanırsanız çocuklarınız da inanacaktır. Siz değilseniz kim? Şimdi değilse ne zaman?" HABER MERKEZİ