Yunus, bülbül, dolap

Sen bunda garip mi kaldın niçin ağlarsın ey bülbülYorulup iz mi yanıldın niçin ağlarsın ey bülbül

Karlı dağları mı aştın, derin ırmaklar mı geçtinYarinden ayrı mı düştün niçin ağlarsın ey bülbül

Hey ne yavuz inilersin benim derdim yenilersinDostu görmek mi dilersin niçin ağlarsın ey bülbül

Kal'alı şehrin mi yıkıldı ya namus arın mı kaldıGurbette yarin mi kaldı niçin ağlarsın ey bülbül

Uykudan gözün uyandı uyandı kana boyandıYandı şol yüreğim yandı niçin ağlarsın ey bülbül

N'oldu şu Yunus'a n'oldu aşkın deryasına daldıYine baharistan oldu niçin ağlarsın ey bülbül.

Bülbüller bitmez tükenmez bir aşk ile ağlarken Yunus neden ağlarsın? Biz neden ağlamayalım? Mutlak güzel olan, hakkıyla işiten, kemaliyle gören, her şuurlu varlığı Rab sıfatı ile terbiye eden, Erhamürrahim olan, Settarul uyub (ayıpları örten), Gaffarul Zunüb (günahları bağışlayan) olan Allah var iken biz kime yalvaralım, biz kime hamdü sena edelim? Mevlasından gayrı kimi var kulun? Hak'tan geldik yine Hakk'a gideriz.Yunus diyor; Uykudan gözüm uyandı uyandı kana boyandı...Her müminin bir uyanma vakti olmalı, ecel gelmeden önce aslında ne için yaratıldığını ve aslında en çok kime aşık olması gerektiğini kalbi bir keşifle bulmalı. Allah için yaşamalı, Allah için olmalı, Allah için ölmeli.Dolap niçin inilersin derdim vardır inilerimBen Mevla'ya aşık oldum onun için inilerim

Benim adım dertli dolap suyum akar yalap yalap Böyle emreylemiş Çalab onun için inilerim

Beni bir dağda buldular kolum kanadım kırdılarDolaba layık gördüler onun için inilerim

Ben bir dağın ağacıyam ne tatlıyam ne acıyamBen Mevla'ya duacıyam onun için inilerim

Derviş Yunus eder ahı gözyaşı döker günahıHakk'a aşığım vallahi onun için inilerim.

Mevla'ya aşık olanlar ağlamakta inlemekte, Allah (cc) bize de aşkından versin.Ulaşabildiğimiz her yere gönülden selam olsun.