Siz hiç âşık oldunuz mu?

 Sevgiye, aşka takıldım bu aralar. Kendimi sorguluyorum. Neden, diye soracak olursanız, Hz. Mevlana'nın bir sözünü okudum; "Sevmek bu kadar güzelse kim bilir sevgiyi yaratan ne kadar güzeldir."
Düşündüm! Sevgiyi yaratanın güzelliğini hissetmek, O'nu sevmek için ilk önce sevmek lazım, diye. 
Kendi kendime, 'iyi, güzel hoş da bugün herkes bir sevgi iddiasında, herkes birbirine sevgisini, aşkını haykırıyor' ama sonuçlara bakıyorum, hepsi karton. Küçük bir kıvılcım kül ediyor bu sevgileri. 
"Nedir bu sevgi, nasıldır, ne gerektirir?", "Kimi, niçin sevmeli, nasıl sevmeli?", "Sevginin bedeli nedir?" gibi onlarca sorularla boğuşmaya başladım. Önce sözlüklere bakayım, sonra da aşk ehlini dinleyeyim, dedim. Baktım da.
Sevgi içsel bir duygudur, diyor sözlük. Her insanda vardır. Önemsemek, ilgi göstermek, saygı duymak, anlayış göstermek, sorumluluk hissetmek, yakınlık duymak, sıcaklık hissetmek, benimsemek gibi kavramlar ile açıklanmaya çalışılır.
Hepimizin illaki bir veya birçok sevgisi vardır. Anne-babaya karşı, evlatlara, akrabaya, mala-mülke, arkadaşa, şimdilerde telefona, internete karşı vs. Bir de aşk, kavramı var. 
Tabi bu kavramlar hakkında denilmiş ve denilecek çok şey de var. Bu kavramların en özet şekli ise "aşk (sevgi) tarif edilmez yaşanır" cümlesidir herhalde. Tabi Hz. Mevlana'nın "ben ol da anla" ifadesi de bu engin denizde bir yıldız gibidir. 
Bir başka sözünde ise Mevlana aşkı; "muamma" (anlaşılmaz iş) olarak tariflendiriyor: "Bir muammadır aşk, kiminin vicdanına atılan taş, kiminin fakir gönlüne katılan aş, kiminin de gözünden akıtılan yaştır aşk." 
Sevginin sözlük manasını yukarıda anlattık. Tasavvuf ehli ise aşkı, sevginin şiddetli hali olarak tariflendirir. Bunun diğer bir adı da "Muhabbetullahtır" 
Bir gönül ehli şöyle der; "İnsan, aşkı ya mecazi kullanır, ya da hakiki. Mecazi aşk, fanilere gönül bağlamaktır. Hakiki aşk ise Allah'ı sevmektir. Bazen mecazi aşk, hakiki aşka vesile olur."
İşte olay bu!
Hz. Şems ve Mevlana'nın o muhteşem dostluğunun sırrı bu noktada olsa gerek! 
Ne demişti: "Sevmek bu kadar güzelse, kim bilir sevmeyi yaratan ne kadar güzeldir."
Aşık kimdir? 
Bu soruya sözlükler değişik tanımlar getirebilir. Sahnede çok iyi oyuncular oynayabilir. Ama gerçeği ancak yaşayan bilir. 
Hz. Şems aşkı, nasıra benzetiyor; "Aşk, topuklarından etine kadar işlemiş bir nasır gibidir. Ya canın acıya acıya adım atacaksın, ya da canını acıta acıta söküp atacaksın. İki yolda da tek bir gerçek olacak; canın çok ama çok acıyacak?"
Bir başka ifadesi ise "Mum gibi erimiyorsa insan, yanıyorum dememeli. Yanmaktan korkuyorsa kişi, aşk kapısından girmemeli. Ya kor yürekli olmalı insan, ya da kor barındıracak yürekli."
Ayağındaki nasırı söküp atan, mum gibi eriyen o kor gibi yüreğe sahip Hz. Mevlana, sevgiliye sesleniyor; "Arza hacet yok, halim sana ayandır. Dile gerek yok, sessizliğim sana beyandır. Söze lüzum yok, susuşum sana kelamdır. Kelama ihtiyaç yok, aşk sana figandır."
(Yarın devam edelim)?