Şiir Köşesi

Hz. Yusuf (as)

İsyan eden kulları Rabbimiz affeylesin

Saldırıya kim uğramış adil olan söylesin

Böylece Yusuf nebiyi attılar bir zindana

Bazı haller kötü başlar huzur verir insana

Züleyha bazen giderdi O'nun ziyaretine

Yusuf oralı olmazdı bakmıyordu yüzüne

Züleyha:

Ey Yusuf bak yüzüme son arzum bu, son ikbal

Belki beni affeder, seversin de ihtimal

Yaşamış saymıyorum sensiz geçen ömrümü

Sana canım fedadır kölen olurum derhal

Rabb deyip esarette tuttunuz aciz beni

Nereden ilham aldın aşka olur mu zeval

Seni sevmek en güzel her şeyine müptela

Behi hakir kıldınız boynunuzdadır vebal

Bak perişan halime Rabbin razı mı buna

Sevdiğim imdat eyle kalmadı bende mecal

Züleyha'yım çaresizim seni sevdikten beri

Ağlamak çaredir dersen bende yoktur başka hâl

Yusuf:

Ey kadın insaf eyle tövbe etmedin daha

Beni rüsva eylemiştin Rabbimize az daha

Aşık olmak çok güzel müstesna bir incelik

Kendini üstün sanıp saldırmayın bir daha

Rabimiz kullarına zulmederek övünmez

Azgın bir kısrak gibi kalkılmamalı şaha

Ey kadın, sen Yusuf'u aşkı bilmez mi bildin

Ben nefsime gem vurdum, tutsak olmam iştaha

Ben Rabbime aşığım, azlolmaz kölesiyim

Sen de Rabb'i kabul et her şey muhtaç ıslaha

Şikayetçi değilim zindanlarda esirim

Sırrım olan ne ise arzeyledim Allah'a.

Arslan A?AN