Şiir Köşesi

Hz. Nûh (as)Masum bildiğimiz hayvan belki tehlikelidirYapacağı hal bilinmez o acıyan değildir

Yavrusunu yese bile acımayı bilmezlerEn masumu karıncadır, sanma ki dişlemezler

Melekler masumdur amma emiri uygulayanİsmi melektir lakin olurlar acımayan

Sen diyorsun var idiyse bir melek gönderseydiO melekler sözlerini gelip bana deseydi

İnsan bilip elçiliği kendisi istemediAllah bildiğine verdi isteyene vermedi

Acımayı, gaddarlığı melekler de bilmezlerAllah ne derse yapar fikir üretemezler

Allah fikir üretmeyi insanlara vermiştirFakat, ürettiğinden mesulsünüz, demiştir

Şurdaki hayvana bak ağzında bir rızık varNihayet o bir kedidir almak iste, tırmalar

İnsanların bazıları insanda rızık görürRızkı ondan almak için plan kurar, öldürür

Haset, hastalık gibidir her şeye kötü bakarO bakışlarını görsen sanırsın nefret akar

Yani, insanın kirlisi temizi bilinemezMelek tertemiz ışıktır, kirliye görünemez

Kötü düşünceli insan Rabb'i nasıl görecekO'na şekil verilemez neresi görülecek

Bu zavallı basit insan güneşe bakamıyorKaranlıkta gezemiyor, evinden çıkamıyor

Biri o tahtın üstünde benim hakkım var, deseOnu alabilmek için seninle harp eylese

Tahtı isteyen kişiyi yurdundan sürersinizBelki onu tutarak hemen öldürürsünüz

Hem akıllı hem gaddar, o masum biri midirRabb'in şeklini aramak senin görevin midir

Çirkin düşünceli insan Rabb'i nasıl görecekAllah insana görünse nasıl Rab denilecek

Rabb'im şekilli olsaydı kendini gösterirdiYahut maddeye benzese belki insan görürdü

Çünkü madde olanda sakıncalı bir şey yokRuh Rabb'inden gelmiştir, nefs merak eder çok.

Arslan A?AN