Namaz ve Secde

Namaz, oruç, zekat gibi farz olan ibadetlerimizi eda ve ifa ederken farklı olgunluk duraklarından geçtiğimizi çoğumuz fark etmişizdir. Mesela mümin nefsini terbiye edebileceği bir yola girdiyse ve bu yolun gereklerini yaşamaya gayret ediyorsa ibadetlerin kendisine vereceği haz ve o ibadetin mümine kazandırdıkları nitelik ve nicelik olarak farklılık arz eder zamanla.
Mesela insan namaza bir zorunluluk olarak başlamıştır ancak yukarıda bahsettiğimiz nefs terbiyesinin, arınmasının doğal bir sonucu olarak namaz insanın beklide en çok güzellikler yaşadığı bir ilahi hediye, vaz geçilmesi zor bir huzur durağı halini alabilir.
Bizlerin de içinden geçtiğimiz böyle bir süreçte, hayatta yaşadığımız acı-tatlı her olay nefs terbiyesini sağlayan ya da etkileyen etkenler haline gelmektedir. Yine bir örnek vermek gerekirse insanın babası ya da çok sevdiği bir insan ölmeden önce kıldığı namazla babası yada çok sevdiği insanların ölümünden sonra kıldığı namaz arasında büyük bir fark vardır. Bu nedenle ibadetlerimiz ilk başlarda bize çok haz vermese de mutlaka devam etmek gerekli. Allah'ın bizlere farz olarak emrettikleri ibadetlerde bir çok hikmetler saklıdır hayatımız ve mematımız açısından.
Ne hazindir ki: bazılarımız namazı fiziksel ve görünen haliyle değerlendirir ve böyle bir emrin hikmetlerini, insana kazandırabileceklerini, huzurda hissettirebileceklerini görmezden gelir. Hal bu ki; Müslim'den rivayet edilen bir hadis-i şerifte buyrulur: "Çok secde et, zira her secdene karşılık Allah Teala makamını bir derece arttırır ve bir günahını siler."
Yine sevgili peygamberimizin (s.a.v.) hizmetçisi ve Ashab-ı Suffa'dan olan Ebu Firas Rebia bin Ka'b el Eslemi diyor ki; "Ben geceleri Resulullah (s.a.v.) ile kalırdım. Abdest suyunu ve ihtiyaçlarını getirirdim. Bana "İste" dedi. Ben de; "Cennette Sana arkadaş olmak isterim" dedim. "Öyleyse çok secde ederek nefsine yardım et" dedi.
Fazla söze ne hacet…