Mülkün sahibini tanımak

Kim Cenabı Hak'tan uzaklaşır, O'nu tanımaz, ibadet etmez ise; o, nereden gelip nereye gittiğini anlamayan hayvan mesabesinde bir varlık olur. Binaenaleyh insanın yaratılış maksadını çok iyi bilmesi lazım. Zaten kutsi hadiste: "Ben gizli bir hazine idim. Bilinmeyi murad ettim. Bu alemi halk ettim" (Keşfü'l Hafa, II, 132, H.no:2016) buyuruyor Allah. Yani Allah, bu alemi, bu evreni, bu tabiatı kendisinin tanınması, bilinmesi için halk etti, yarattı. Bu alemde insanın kulluk yaparak Allah'ı bulması, tanıması, O HayDiri olan Vacibul Vücud Hazretleri'ni görmesi lazım. Görmezse ne olur? Bir bakar kör olur. Bakıyor ama görmüyor. İnsan bakar kör olmamalı; mülkün sahibini tanımalı. O'nunla beraber olmalı. O'nunla dost olmalı. İnsanın ebedi dostu Allah'tır. Diğer dostluklar geçicidir. Eğer senin ve benim dostumuz, arkadaşımız Allah olursa; hiç korkmayalım, dünyamız da mamur olur ahiremitimiz de. İnsan bu kadar büyük, bu kadar mübarek, bu kadar erdemli bir varlık. Allah'ın en büyük ayeti. Mahlukat da insana hizmet için yaratılmış. İnsana hizmetin kutsallığı büyüklüğü üzerine deriz ki, insana hizmet çok büyük bir olay. Çünkü Allah kula tecelli ediyor, kulun kalbine tecelli ediyor. Siz bir kulu Allah için seversiniz; o Allah'ın tecellisini, Allah'ı sevmiş olursunuz. Yani, "Ben Allah'ı seveceğim"in ölçüsü, Allah'ı seven bir insanı sevmektir. Hz. Musa Kelimullah Efendimize Cenabı Hak soruyor: "Ya Musa! Benim için hangi ibadeti yaptın? Ne yaptın?""Namaz kıldım.""Ya Musa, O senin iman ehli olduğunu alametidir.""Oruç tuttum.""Nefsini temizledin.""Zekat verdim.""Malını temizledin... Beni seven bir kulunu sevdin mi?"O halde; Allah için en güzel ibadet, Allah'ı seven bir kulunu sevmektir.