Muhabbetullah ve rıza

Muhabbetullah yani Allah'a muhabbet duymak, sevmek, sevgi beslemek insanı hüzünlerin kıyısından alıp coşkun denizlere atar. Allah'ı anmak varsa oraya, o kalbe hüzün ve keder yakışmaz çünkü Allah'a yakınlıkta coşku vardır, sevinç vardır."Aşıkta keder neyler/Gam halk-ı cihanındır/Sen yoksun o benlikte/Hep fehm-i gümanındır" diye geçer bir ilahide hemen hepimiz duymuşuzdur."Razı olabilmek" iki kelime ancak çok önemli iki kelimedir, ruh sağlığımızın kararlı duruma ermesi ile ilgili olduğunu düşünüyoruz. Razı olmak ruh sağlığını olumlu yönde etkiliyor, öte yandan ruh sağlığının iyi olması razı olabilmeyi kolaylaştırıyor. Bu iki hal birbirini olumlu yönde etkiliyor."Aşıkta keder neyler?" Aşık olmak öyle her başa müyesser değil. Aşıklardan olmak seçilmiş olmayı gerektiriyor. Allah'a aşık olanlar dünyanın dertlerini önemsemiyor olmalılar ki haklarında böyle bir cümle söylenmiş.İnsan bütün bir ömrü boyunca rıza sarayına girebilmek için çırpınıyor, bazıları bunun farkında bilinçli bir çaba içinde, bazılarının ise böyle bir gayenin varlığından haberi yok.Bizler Tasavvufla haşır neşir olduğumuz için ilim olarak rıza makamının ne kadar önemli olduğunu biliyoruz ancak hakkel yakin bu hali yaşayamıyoruz. Bir şeyi bilmek onu yaşayabilmek, tadabilmek anlamına gelmiyor. Bizim en büyük dertlerimizden birisi ilmimizi davranışa dökememek.Selim kalbe ulaşmak çok önemli, ancak selim kalbe ulaşabilmek için daha hangi çilelerden geçmemiz gerektiğini bilmiyoruz. Seyr-i süluk ediyoruz ancak kendi halimizden haberimiz var mı?