Kul, Allahü Teala'dan asla şikayetçi olamaz

İhsan hâlinde kul, Allah'ı görür gibi ibadet yapma mevkiine erişmiş oluyor. (Cibril Hadisi, Müslim, İman 1, 18). Müslüman, ihsan haline gelirken Allah'ın imtihanlarından geçtiğini bilmesi lazım. Nedir bu imtihanlar? Çiledir, meşakkattir, genişliktir, zenginliktir, rahatlıktır, darlıktır, fakirliktir...

Bunlar, kulun inişli çıkışlı denendiği yerlerdir. Kader cümlesinden kabul edilir. Bu zikzaklarla Allah kulunu dener. İhsan mertebesini tam yakalayabilmesi ve o hâl ile hâllenmesi için... Çünkü bunun sonunda, "Raziyyeten merziyye..."ye (Beyyine; 98/8) geçiş var. Allah'tan razı olman var. Sen Allah'tan razı olursan O da senden razı olur. Evvela rıza makamı kuldadır. Verdiği her şeye razı olacaksın. Az evvel bu saydığım şeyleri Allah sana veriyor; seni deniyor. "Bu kulum, 'Ben iman ettim' diyor; ibadetlerini yapıyor mu?" Tamam, doğru, ibadet de yapıyorsun. Güzel ama bir de sana sıkıntı verecek. Bu mülkün sahibinin verdiği sıkıntıya ne derece tahammül edeceksin? "İstemiyorum. Niye bana bunu verdi?" diye isyan edersen, "Allah'ı görür gibi ibadet ediyorum" demiş olsan bile, demek ki sen O'nunla hala barışmadın. Bugün, devlet-millet barışması var ya, nereden başlıyor? Allah'la barışmadan başlıyor. Kul, Allah'la barışırsa, herkesle barışır. Bugün bizim sıkıntımız, kulun Allah'tan şikayetçi olmasıdır. İnsanlar; "Allah'ın ibadete ne ihtiyacı var?" derler, haşa! İbadeti zevk haline getiremeyen insanların hep söylediği şeydir bu. İbadetleri yük olmaktan kurtararak zevk haline getirmenin bir yolu var mı?Elbette Allah'ın hiç bir şeye ihtiyacı yok. Allah; mutlak gücün, mutlak hakikatin, mutlak mutluluğun, mutlak huzurun kendisidir. İhtiyacı olan biziz. Allah Samed'dir. Hiç bir şeye ihtiyacı yoktur. İhtiyacı olan biziz. Sen huzura muhtaçsın. Sen kuvvete muhtaçsın. Sen kudrete muhtaçsın. Bizim O'na varmamız için, işin kuralı bu. Yapmadan O'na gidemezsin.