Kelime-i Tevhid

"Eşhedü enla ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abduhu ve resuluhu" diyen her insan, mü'mindir. Çünkü o Allah'tan başka ilâh olmadığına ve Hz. Peygamber'in (a.s.) de O'nun kulu ve resûlü olduğuna iman ediyor.

Bu inancın ispatı için de ibâdet etmek gereklidir. Bunlar da namazdır, oruçtur, hacdır, kelime-i şehâdettir.

Kelime-i şehâdet hem İslam'ın, hem de imanın şartıdır. Amelin de, akaidin de ortak cümlesidir.

Dolayısıyla bir mü'minin hem imanın, hem de İslam'ın şartını yerine getirebilmesi için bu cümleyi, zikir cümlesi olarak diline ve gönlüne hâkim kılması lazımdır. Yürürken, otururken, kalkarken, sohbet ederken, her zaman ve her yerde bunu yaparsa, bu imanın altı şartını ikrardır, kalbe tasdik ettirmektir.
Kelime-i tevhid ise şöyledir: "Lâ ilâhe illallah, Muhammedün Resûlullah." Allah'tan başka ilâh yoktur. Muhammed (s.a.a.) Allah'ın Resûlü'dür.

Bu mübarek kelimede iki büyük hakikat vurgulanmaktadır:
1- Tevhid (Allah'ın birliği ve hakikati).
2- Nübüvvet (peygamberlik müessesesi).

Esasen tevhid ve nübüvvet ayrı şeyler olmayıp, birbirinin tamamlayıcısıdır. Bir başka ifade ile gerçek anlamda tevhide ulaşmak, ancak nübüvvet yoluyla mümkündür. Nübüvvetsiz tevhid hakikatine ulaşmak mümkün olmaz.

Kelime-i tevhid cümlesinin ilk kısmını söyleyip ikinci kısmını söylemeden, Muhammedu'r-Resûlullah demeden gerçek mânâda "Lâ ilâhe illallah" demek mümkün değildir.

Cenâb-ı Hakk, Kur'ânı Kerim'de şöyle buyurur:  "Ey iman edenler! Allah'a itaat edin. Resûlüne ve sizden olan ulu'l-emre itaat edin. Eğer Allah'a ve âhirete iman ediyorsanız, hakkında ihtilafa düştüğünüz meseleyi Allah'a ve Resûlüne arz ediniz. Böyle yapmanız hem daha hayırlı, hem de netice bakımından daha güzeldir." 

Cenâb-ı Hakk, bu âyet-i kerime ile inananlara, Allah'a itaatten sonra Resûlüne de itaati emretmiştir. Resûle itaatin müşahhas anlamı da Resûlün vârisi olan "ulu'l emr"e itaattir. İşte bu itaat silsilesi âyet-i kerimede zikredilmiştir.

Bu emrin inancımızdaki genel ifadesi, kelime-i tevhid olarak bildiğimiz, "Lâ ilâhe illallah, Muhammedu'r-Resûlullah"tır.

Bu inanca şahitlik etmek ise İslam'a girmenin olmazsa olmaz şartı, kelime-i şehâdettir. Bu şehâdet cümlesini tasdik edip söylemeden, ona inanmadan İslam'a girilmiş olmaz. "Muhammedu'rResûlullah" demeden gerçek mânâda "Lâ ilâhe illallah" demek mümkün değildir.

Cenâb-ı Hakk'ın Kur'ân-ı Kerim'de Allah'a ve âhiret gününe çağırdığı tevhid inancı budur.  

Eğer Resûlün ölçüsü ve vahyin gösterdiği doğrulukta Allah'a iman gerçekleşmez ise, zan ve evham, hatta nefis ve Şeytan işin içine girer. Allah'a şerikler ihdas edilir.

Bu bakımdan Hz. Muhammed'i dışlayan Ehl-i Kitab'ın Allah'a iman idddiası geçersizdir. Onlar hâlis tevhidden uzaktır, teslis gibi şirk unsurlarına saplanmışlardır. O bakımdan Kur'ân-ı Kerim onları tevhid inancına çağırır:

"De ki: Ey Ehl-i Kitap! Bizimle sizin aramızdaki âdil şu söze gelin, onda karar kılâlım: 'Allah'tan başkasına ibâdet etmeyelim. O'na hiçbir şeyi şerik koşmayalım, kimimiz kimimizi Allah'tan başka Rab edinmesin.' Eğer bu dâveti reddederlerse, 'Bizim, Allah'ın emirlerine itaat eden Müslümanlar olduğumuza şahid olun' deyin onlara." 

Bu âyette-i kerime, Ehl-i Kitabı şirk unsurlarından ayıklamaya çalışıyor, onları açıkça tevhide çağırıyor ve onları şirke sapmaları sebebiyle zemmediyor.

Nübüvvet kapısı, son peygamber Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve âlihi) ile kapanınca; Cenâb-ı Hakk nübüvvet nurunu devam ettirecek velâyet kapısını açtı. Bu kapıdan geçmeden nübüvvet denizine, oradan da ehadiyyet deryasına ulaşmak mümkün değildir.

O halde, tevhide ulaşmak için nübüvvete, nübüvvete ulaşmak için de velâyet yoluna muhtacız. Risâletin şâhı Peygamber Efendimizden sonra, velâyetin başı İmam Ali, sonu ise Hz. Fâtıma evladından olan İmam Mehdî'dir.

Bütün peygamberlerin gönderiliş sebebi de yeryüzünde tevhidi ilan etmek, gönüllerde tevhidi hâkim kılmaktır.

Peygamber Efendimiz, Cehennem ateşinden azad olmanın kelime-i şehâdet cümlesini söyleyenler için olduğunu beyan ediyor:

"Kim Allah'tan başka hiçbir ilâh olmadığına, Muhammed'in de O'nun Resûlü olduğuna şehâdet ederse, Allah ona ateşi haram kılar." 

Başka bir hadis-i şerifte ise kelime-i şehadeti inanarak tam bir ihlâs ve sadakat ile söyleyenlerin Cennet'e gireceğini beyan ediyor:  "Lâ ilâhe ilallah, Allah katında çok değerli bir kelimedir. Allah katındaki yeri çok büyüktür. Kim tam bir ihlâs ve sadâkat içinde onu söylerse, Allah onu Cennet'e koyar. Kim de onu inanmayarak söylese bile, kanı da korunur, malı da korunur. Ama yarın Allah'a kavuştuğunda hesabı görülür." 

Kelime-i tevhidi söylemek Resûlullah'ın (sallallahu aleyhi ve âlihi) şefaatine nâil olmaya sebeptir.
Ebû Hureyre'den, "Allah Resûlü'ne (sallallahu aleyhi ve âlihi) sordum: 'Kıyâmet Günü insanlar içinde şefaatinle en fazla mutlu olacak kişi kimdir?'

'Hadis'e karşı ilgini gördüğüm için senden önce bunu kimsenin sormayacağını biliyordum. İnsanlar içinde şefaatimle en fazla mutlu olacak kişi tam bir ihlâs içinde kalbinden lâ ilâhe illallah/ Allah'tan başka hiçbir ilâh yoktur, diyendir' buyurdu."  Lâ ilâhe illallah bütün amellerin üstündedir. 

Ümmü Hâni'den, Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: "Hiçbir amel lâ ilâhe illallah'ı geçemez. O, (silmedik) hiçbir günah bırakmaz." 

Ebû Saîd'den, "Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: Mûsâ dedi ki: 'Ya Rabbi! Bana Seni zikredebileceğim bir şey öğret!'

Allah, 'Ey Mûsâ! Lâ ilâhe illallah, de!' buyurdu.

'Bunu her kulun söylüyor?'

'Lâ ilâhe illallah, de!'

'Lâ ilâhe illâ ente. Ben kendime özgü olan bir şey istiyorum' deyince, Allah şöyle buyurdu:

'Ey Mûsâ! Yedi kat gök, Benden başka O'na iman edenler ve yedi kat yer bir kefede, lâ ilâhe illallah da öbür kefede olsa, mutlaka lâ ilâhe illallah'ın bulunduğu kefe ağır basar.'" 

Ebû Hureyre'den, "Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: "Kul büyük günahlardan kaçınıp, tam bir ihlâs içinde, 'lâ ilâhe illallah' derse, Arş'a değin ona gök kapıları açılır." (Prof. Dr. Haydar Baş Dua ve Zikir eserinden)