Irmağın getirdiği
04.01.2005 00:00:00
Ağaçlar ve insanlar
"Allah'ım bize layık olduğumuz ile değil, lütfunla muamele eyle!"
Hiç; "Şu dağın başında bir ağaç olsaydım" diye düşündüğünüz oldu mu? Çünkü ağaçların insanlar gibi garip düşünceleri, ulaşılması zor hayalleri yoktur, günah da işlemezler, diğer insanlardan özür dilemek zorunda kalacakları hatalar da yapmazlar. Gurur, riya, haset gibi kötü duyguların esiri olmazlar; Fakat sevgili okuyucular ağaçlar Kura'an-ı Kerim'in muhatabı değildirler, Yaratan'ın "Ey iman edenler" diye seslendiği, "İman edip salih amellerde bulunanlar, ebedi kalıcı oldukları halde, gölgelikleri altından ırmaklar akan cennetlere kayacağız." diye değer verdiği ve sorumlu tuttuğu Müminlerdir. Bu söz Allah'ın gerçek bir sözüdür. "Acaba Allah'tan daha doğru sözlü kim olabilir" (Nisa 122) Ayetine muhatap olan insanlar gibi tevbekâr olmak insanlara mahsustur.
Biz bir ağaç olmaktansa, günahlarına tevbe eden ve bu yüzden hiç günah işlememiş gibi olan Müminlerden olmayı tercih ederiz. Ağaçların da düşünceleri, duyguları, hayalleri var mıdır bilemeyiz ama, yazı yazarak duyguları dokunmayı, fikir üretmeyi fotosentez yapmaya yeğleriz. Buradan aklın ve vicdanın ne büyük nimetler olduğuna ve maalesef her canlıya verilmediği gerçeğine gelebilirz. Aslında bundan esef duymamıza da gerek yok, Allah öyle murad ettiyse öyledir.
Öyle günler olur ki bazen ağaçların da aklı ve duguları olduğunu düşünürüm. Rüzgarda sallanan dallar ve latif yapraklar bana dua eden insanları hatırlatır. Hele bir de yağmur yağıyorsa, gözyaşları ile yakaran birer derviş oluverir ağaçlar. O zaman onlar kadar samimi olamadığım için üzülürüm. Bizim Yunus Emre ne demişti hatırlarsınız; Ben bir dağın ağacıyam/ Ne tatlıyam ne acıyam/ Ben mevla'ya duacıyam/ Anın için inilerim.
Peygamber Efendimizden ayrılmamak için ağlayıp inleyen mesciddeki ağaç kütüğünü de unutmayalım. Ağaçlar, insanlar için önemli varlıklardır. İnsan hata eder, günah işler, fakat pişman olur ya bu pek çok şeye değer; çünkü "Kul kimi kez işlediği günah vesilesi ile cennete girer" Bu nasıl olur? diye sorulduğu zaman Efendimiz (sav) "Zira kul, işlediği bir günaha öyle tevbe eder ve pişmanlık duyar ki, üzerinde hatadan eser kalmaz. Bu sayede cennete girer" buyururlar. Allah (cc) kimseye kaldırabileceğinden fazla yüklemez. Bırakalım ağaçlar günahsız kalsın...
"Allah'ım bize layık olduğumuz ile değil, lütfunla muamele eyle!"
Hiç; "Şu dağın başında bir ağaç olsaydım" diye düşündüğünüz oldu mu? Çünkü ağaçların insanlar gibi garip düşünceleri, ulaşılması zor hayalleri yoktur, günah da işlemezler, diğer insanlardan özür dilemek zorunda kalacakları hatalar da yapmazlar. Gurur, riya, haset gibi kötü duyguların esiri olmazlar; Fakat sevgili okuyucular ağaçlar Kura'an-ı Kerim'in muhatabı değildirler, Yaratan'ın "Ey iman edenler" diye seslendiği, "İman edip salih amellerde bulunanlar, ebedi kalıcı oldukları halde, gölgelikleri altından ırmaklar akan cennetlere kayacağız." diye değer verdiği ve sorumlu tuttuğu Müminlerdir. Bu söz Allah'ın gerçek bir sözüdür. "Acaba Allah'tan daha doğru sözlü kim olabilir" (Nisa 122) Ayetine muhatap olan insanlar gibi tevbekâr olmak insanlara mahsustur.
Biz bir ağaç olmaktansa, günahlarına tevbe eden ve bu yüzden hiç günah işlememiş gibi olan Müminlerden olmayı tercih ederiz. Ağaçların da düşünceleri, duyguları, hayalleri var mıdır bilemeyiz ama, yazı yazarak duyguları dokunmayı, fikir üretmeyi fotosentez yapmaya yeğleriz. Buradan aklın ve vicdanın ne büyük nimetler olduğuna ve maalesef her canlıya verilmediği gerçeğine gelebilirz. Aslında bundan esef duymamıza da gerek yok, Allah öyle murad ettiyse öyledir.
Öyle günler olur ki bazen ağaçların da aklı ve duguları olduğunu düşünürüm. Rüzgarda sallanan dallar ve latif yapraklar bana dua eden insanları hatırlatır. Hele bir de yağmur yağıyorsa, gözyaşları ile yakaran birer derviş oluverir ağaçlar. O zaman onlar kadar samimi olamadığım için üzülürüm. Bizim Yunus Emre ne demişti hatırlarsınız; Ben bir dağın ağacıyam/ Ne tatlıyam ne acıyam/ Ben mevla'ya duacıyam/ Anın için inilerim.
Peygamber Efendimizden ayrılmamak için ağlayıp inleyen mesciddeki ağaç kütüğünü de unutmayalım. Ağaçlar, insanlar için önemli varlıklardır. İnsan hata eder, günah işler, fakat pişman olur ya bu pek çok şeye değer; çünkü "Kul kimi kez işlediği günah vesilesi ile cennete girer" Bu nasıl olur? diye sorulduğu zaman Efendimiz (sav) "Zira kul, işlediği bir günaha öyle tevbe eder ve pişmanlık duyar ki, üzerinde hatadan eser kalmaz. Bu sayede cennete girer" buyururlar. Allah (cc) kimseye kaldırabileceğinden fazla yüklemez. Bırakalım ağaçlar günahsız kalsın...
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
