İmam Ali efendimizin anneleri

İmam Ali Efendimizin Kâbe'de doğan ilk ve tek yüce bir şahsiyet olduğunu çoğu insanımız bilmez. Allah'ın evi Kâbe ile Hz. İmam Ali bir birinden ayrılmaz bir bütün olmasına rağmen, bu hakikat yüzyıllar boyu hep saklanmıştır.

Tarihçiler annelerin annesi, Eset kızı Fatıma'nın yakınlarının ağzından şunları yazmıştır: "Fatıma Binti Esed'in doğum sancıları başladığında Allah'ın evi Kâbe'nin yanına gelerek şöyle bir yakarışta bulunur: "Allah'ım! Ben sana, tüm peygamberlerine ve senin tarafından onlara gönderilen kitaplara iman etmişim. Ve bu binayı yapan ceddim İbrahim Halil'in sözünü tasdik ediyorum. Allah'ım! Bu binayı yapanın ve karnımda olan bu çocuğun hakkı için bu çocuğun doğumunu bana kolaylaştır!" Bu dua sonrası Kâbe ansızın yarılır ve Fatıma Binti Esed Kâbe'nin içine girer. Sonra Allah'ın evinin duvarları kapanır ve önceki halini alarak oradakilerin ve ziyaretçilerin gözlerinden kaybolur. 

Ve burası daha sonraları "Müstecar" (sığınmak, yardım dilemek) adını alır. Kâbe'yi tavaf ederken Hacerül Esved taşının bulunduğu köşeden evvelki köşedir. Böylelikle Hz. Ali yeryüzündeki en üstün mekân olan Kâbe'de dünyaya gelir. Tarih kitaplarında nakledildiği üzere Hz. Ali'nin Kâbe'nin içinde doğumu hakkında olayın canlı tanıklarından İbn-i Gan'eb şöyle anlatıyor: "Abbas b. Abdulmuttalib ve birkaç kişiyle Kâbe'nin karşısında oturmuş sohbet ediyorduk. Fatıma b. Esed'in doğum sancıları içinde Kâbe'ye yaklaştığını gördük. Kâbe'ye yöneldi ve şöyle dua etmeye başladı. Bu sırada hepimizi hayrete düşüren bir şey oldu. Gözlerimizin önünde Kâbe'nin duvarı yarıldı ve Fatıma binti Esed içeriye girdi, gözden kayboldu ve yarılan duvar tekrar birleşti. Biz koşarak Kâbe'nin kapısına vardık ve kilidini açmaya çalıştık ancak açamadık. Bu esnada bu olayın sıradan bir olay olmadığını anladık. Dört gün sonra tekrar Kâbe'nin yarılan yeri açıldı ve Fatıma binti Esed kucağında nur topu gibi bir çocukla dışarı çıktı."

O günden bu yana insanlar, erkek ve kadınlar, yaşlı ve gençler gelip Kabe'in dekoru gibi duran o yarık yeri öperler. Aradan bunca zaman geçmesine rağmen, Kâbe defalarca tamir edilmesine ve onarılmasına rağmen her onarımın ardından yeniden o yarık yer zahir olur yine sürekli ortaya çıkar!

Allah'ın evi Kâbe'de İmam Ali Efendimizi dünyaya getiren Fâtıma binti Esed anamıza Resûlullah, her daim "O benim annemdi" diyecek ve ömür boyu O'nu hayırla, rahmet ve gözyaşıyla anacaktır. O Hz. Amine'nin yetimini, Hz. Abdullah'ın öksüzünü bağrına basıp, kendi öz evlatlarından daha fazla değer vererek yetiştiren yüce bir anaydı...

Fâtıma binti Esed, üstün bir ahlâka sahipti. Yaşayışı mükemmel, Resûl-i Ekrem efendimizin yanında itibarlı bir hanımefendi idi. Peygamberimizin sevgisine kavuşma bahtiyarlığına erişmişti. Resûlullah onu medh buyururlardı. Fâtıma binti Esed çocukluğundan beri Peygamberimiz'e çok yakınlık göstermiş, ondan hiçbir yardımı esirgememiştir. Resûlullah efendimiz, Hz. Ebû Tâlib'den sonra, kendilerine en fazla yakınlık gösterenin Fâtıma binti Esed olduğunu, buyurmuşlardır. Gerçekten Hz. Fâtıma binti Esed Resûl-i Ekrem'in bakımında çok titizlik göstermişti. Kendi çocukları dururken, önce Resûlullah'ı doyururdu. Kendi çocuklarının temizliğinden önce onun mübârek başını tarar, temizliğini yapardı. Fâtıma binti Esed anamız Medine-i Münevvere'ye müslüman olarak hicret etme sâadetine de kavuşanlardandı. Resûl-i Ekrem zaman zaman onu ziyarete gider, kuşluk vakti onun evinde uyurlardı.

Zaman akıp gitmiş, Fâtıma binti Esed anamızın ömrü de sona ermişti. Resûl-i Ekrem'in "annemden sonra annem" dediği Fâtıma bint Esed hicretin ilk yıllarında, bazı tarihçilere göre dördüncü yılda Medine'de vefat etmiştir.

O'nun Hakka yürüyüşlerine çok üzülen Hz. Peygamber hırkasını sırtından çıkararak Fâtıma binti Esed'e kefen yapmıştı. Bilâhare, Peygamber efendimiz Fâtıma binti Esed'e Cennet elbiselerinin giydirilmesi için böyle yaptıklarını beyan buyurmuşlardır. Cenaze namazını da kıldırıp onun üzerine yetmiş tekbir almıştı. Resûlullah "Allah Teâlâ'nın emriyle, yetmiş bin meleğin onun cenaze namazına katıldığını" bildirmişlerdir.

Cenâze namazı kılınmış, artık defnedilecekti. Resûlullah bizzat kendileri kabre indiler. Bizzat kabirde yattılar. Kabirden çıkınca gözleri yaşarmış, gözlerinden akan yaşlar kabre damlamıştı. Orada bulunanlar, Resûlullah'ın, Fâtıma binti Esed'den başka hiç bir kimseye böyle yapmadığını söyleyerek, taaccüplerini ifade etmişlerdir. Peygamber efendimiz, Cebrâil'in (aleyhisselâm), kendisine, Fâtıma binti Esed'in cennetlik olduğunu haber verdiğini bildirmişlerdir.

Resûl-i Ekrem Hazreti Fâtıma binti Esed için şöyle dua buyurmuşlardır: "Allah Teâlâ seni mağfiret etsin, bağışlasın, seni mükâfatlandırsın. Ey annem! Allah Teâlâ sana rahmet eylesin. Kendin aç iken beni doyurdun. Kendin giymez, bana giydirir, yemez, bana yedirirdin. Dirilten de, öldüren de Allah Teâlâ'dır. O dâima diridir. O ölmez. Allah'ım! Annem Fâtıma binti Esed'i afv eyle, bağışla. Ona hüccetini bildir. Kabrini genişlet. Ey merhametlilerin en merhametlisi olan Allah'ım! Ben Peygamberin ve geçmiş tüm Peygamberlerin hakkı için duamı kabul buyur."

Fatıma Binti Esed annemizin kabri Medine'de Cennetül Baki kabristanlığındadır. Allah şefaatlerinden ayırmasın…