İktidarın işitme bozukluğu had safhada

Milyonlar ses sese verip bağırıyor yine de dertlerini anlatamıyor, seslerini duyuramıyorlar.

Derman arayan dertlilerin feryadına iktidarın kulağı sağır.

Uçan kuştan merhem soran yaralıların sesleri iktidarın sağır kulağına çarpıp geri dönüyor.

Yana yana, döne döne adalet arayan mazlumların sesleri belki Arş'a yükseliyor ama iktidar katına bir türlü yükselemiyor.

Milyonlar, on milyonlar, geçim sıkıntısından, işsizlikten ve aşsızlıktan kıvranıyorlar, iktidarın çevresindeki mutlu azınlığın üç-beş maaşlı bürokratlarının haberleri acılarını ve sancılarını bin kat daha artırıyor fakat ne acıları ne de sancıları iktidar katında yankı bulamıyor.

Kadim arazileri, köylerinin meraları ve ormanları birilerine talan ettirilen köylüler, kadın-erkek, çoluk-çocuk feryad ediyorlar bir türlü seslerini işittiremiyorlar.

Şeker pancarı üreticileri, ülkenin dört bir yanında ses sese verip bağırdılar; 'Şu kota meselesini kaldırın, alın terimiz el emeğimiz heba oluyor, zarar ediyoruz' diye. Seslerini duyuramadılar, sonradan anlaşıldı ki şeker fabrikalarının başına örülmek istenen çorabın bir parçasıymış meğer.

Şeker fabrikalarının başına örülen çorabın bir benzeri son yıllarda ÇAYKUR'un  başına geçirilmek isteniyor.

Bölgedeki çay üreticisi günde kaç kilo yaş çay toplarsa toplasın, ancak on beş kilosunu kuruma satabiliyor; elinde biriken yaş çayı ne kadar saklayıp koruyabilecek, dolayısıyla özel sektörün insafına terk ediliyor.

Sayın Cumhurbaşkanı'nın 'bizim uşaklar' diye iltifat ettiği çay üreticisi feryad ediyor ama yer demir, gök demir.

Gerçekten iktidarın işitme bozukluğu had safhada, bu hayati arızayı giderecek mütehassıslar da ufuklarda pek gözükmüyor.

Emeklilikte yaşa takılanlar meselesi var ki, nerdeyse kangrene dönüşmek üzere, neredeyse her gün ve her tarafta çığlıklar yükseliyor ama bu çığlıklar iktidarın kulağına çarpıp geri dönüyor.

İki senedir malum pandemi belası ile canları pahasına mücadele eden sağlıkçılar feryad ediyorlar; 'Ek ödemelerimiz yapılsın' diye, fakat iktidarın kulağına bile yaklaşamadan yere düşüyor.

3600 ek gösterge meselesini ise ne siz sorun ne de ben hatırlatayım; bu konudaki verdiği sözleri dahi hatırlamıyor, hatırlatanları ise asla duymuyor.

Seksen beş milyonluk koca ülkenin hayatı için, olmazsa olmaz olan tarım sektöründen yükselen sesler iktidarın bir kulağından girip öteki kulağında çıkıyor, dolayısıyla günlük tüketilen hayati gıda kalemleri bir bir devreden çıkıyor.

Tahsil hayatı süresince devletten kredi almış tahsilini tamamlamış ama boşta gezen üniversite mezunları adeta yalvarıyor, 'borçlarımız affedilsin' diye, devasa şirketlerin affedilen vergi borçlarını, ceza indirimlerini de örnek gösteriyorlar ama, işitme bozukluğu had safhada olan iktidar bir türlü seslerini duymuyor.

Gerçekten iktidarda işitme bozukluğu had safhada.