Hz. Peygamberi gölgeleyen bulutlar

Mescid-i Nebevi'nin hemen yanında Medine'ye gelen kafilelerin konakladığı Menaha adlı yerde Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.a), 4 kez bayram namazı kıldırıp,  6 kez de yağmur duası yaptırmıştır. Daha sonraları burada yaptırılan mescidin adı Gamame Mescidi (Bulut Mescidi)'dir. Mescid bulut şeklinde kubbelere sahiptir. Gamame'nin Türkçesi bulut anlamına gelmektedir.

Allah Resulünü sürekli her daim izleyen bulut, Peygamber Efendimiz Mescid-i Nebevi'ye ve evine gittiği zaman burada durur adeta park edermiş. Allah Resulü dışarıya çıktığı zaman tekrar onu izler, gölgelendirirmiş, ta ki ebediyete göçene dek… Allah Resulü vefat ettikten sonra o bulut tam bulunduğu bu noktadan kaybolup gidiyor, bir daha geri çıkmamak üzere… 

Allah Teâlâ'nın her peygamberine ikram ettiği mucizeleri vardır. Hz. Peygambere ikram edilen mucizelerden bir de, daimi olarak onu gölgelendiren bir bulutun olması.

Peygamberimiz sütannesi Halime'nin Sa'd Oğulları yurdundadır. Öyle bir kuraklık vardır ki, halk susuzluktan adeta kırılmaktadır.

Zamanın rahibinin de bulunduğu bir ortamda dualar yapılır ama ne çare… Herkes ümitsiz ve bitkin... Kadının biri çıkar başlar söylenmeye: "Halime'nin evinde, Mekkeli bir çocuk var. O geldiği günden beri Halime'nin evi bereketle dolup taşıyor. Çok hayırlı, çok uğurlu bir çocuk olarak görünüyor. Bir de onu buraya getirsek... Belki ayağı uğurlu gelir! Onun yüzü suyu hürmetine Âlemlerin Rabbi duamızı kabul eder ve bizi yağmura kavuşturur!" 

Rahip önce tereddüt geçirir. Kadın ısrar edince, Efendimizin getirilmesine razı olunur.

Minik Muhammed Halime anne ile birlikte evden çıkıp biraz yürüdükten sonra, gözler garip bir şeye ilişir: Bir bulut, kendileriyle beraber gidiyordu! Önce mühimsemediler, olabilir diyerek yürüdüler. Fakat bu küçük bulut kendilerini terk etmiyordu. Âdeta, onları, güneşin kavurucu sıcaklığından korumak için bir şemsiye vazifesi görüyordu.

Rahip, Peygamberimizi süt annesinin kucağından aldı ve kalabalığa seslendi: "Ey insanlar!.. Bu çocuk, bulunduğu eve bereket getiren Mekkeli çocuktur! Bu hayırlı yavruya olan sevgisi ve lütfu ile, yağmur vermesi için Âlemlerin Rabbine hep beraber dua edelim!" 

Eller tekrar açıldı ve dudaklar yeni bir heyecanla duaya başladı.

Peygamberimizin başı üzerindeki küçücük bulutun birden büyümeye ve ufuklara doğru yayılmaya başladığı görüldü. Kısa zamanda o küçük bulut, yerini bütün gökyüzünü kaplayan kocaman bir buluta terk etti. Dua seslerine birden sevinç çığlıkları karıştı. "Yağmur, yağmur, yağmur!"

* * *

Hz. Peygamber (s.a.a) yaklaşık dokuz veya on yaşlarında iken himayesinde kaldığı amcası Hz. Ebu Talib'in ticaret maksadıyla düzenlediği bir Suriye seferine katılmıştı. Mekke'den Suriye'ye giden yol üzerinde Kudüs ile Şam şehirleri arasında bulunan bir yerde bir manastır vardı. Bu manastır Busra şehri ile Lut gölüne yakın idi. 

Hz. Ebû Talib'in kervanı her zaman olduğu gibi bu manastıra yakın bir yerde konaklamışken bu tapınakta yaşayan Bahira adındaki din adamının dikkatini çeken bir husus olur. Kervan uzaktan manastıra doğru yaklaşırken onu adeta sıcaktan koruyan bir bulut parçası sürekli olarak kafilenin üzerinde ve onunla birlikte yürüyordu. 

Bu kervanın bir bulut parçası tarafından gölgelendiğini gören rahip, kervandakileri yemeğe davet eder. Hz. Ebu Talib ve arkadaşları kervanda bulunanların en küçüğü olan Hz. Muhammed'i nöbetçi bırakıp rahibin bu davetine icabet etmişlerdi. Davetliler manastıra geldiği halde bulutun kervan üzerinde kaldığını gören rahip, dışarıda kimsenin kalıp kalmadığını sorunca dokuz on yaşlarında bir erkek çocuğunun olduğunu söylemişlerdi. Rahip Bahîra onun da getirilmesini istemiş ve asıl merakını bu çocuğu görünce gidermişti.

Nakledildiğine göre Bahîra Süryânî rahiplerden idi. Kendi döneminin ilimlerine vakıf bir zattı. Hz. İsa'nın ulûhiyetini reddettiğinden diğer rahiplerin hışmına uğramış; bağlı bulunduğu manastırın reisi tarafından kovulmuştu. Bunun üzerine Bahîra, Busra civarında bir manastıra çekilmişti. Yanında kilisenin ileri gelenlerince nesilden nesile intikal eden "el-Enbâ" isminde bir kitap bulunuyordu ki, bu kitapta Arabistan'da gelecek son peygamberin vasıfları anlatılıyordu. 

Rahip Bahîra'nın elindeki İncil nüshasında ve söz konusu kitapta bulunan yakın zamanda gelecek peygamberin bütün özellikleri, bu çocukta mevcuttu. Rahip sonra bütün zaman ve mekânın peygamberine döndü: 

"Sana bazı şeyler soracağım, Lât ve Uzza hakkı için doğru söyle" dedi. 

Hz. Muhammed (s.a.a.): "Lât ve Uzza'ya yemin verme. Benim en çok nefret ettiğim şey puttur" diye cevap verdi. 

Bahîra Hz. Muhammed'in sırtına bakarak iki omuzu arasındaki peygamberlik mührünü görmüş ve amcası Hz. Ebû Talib'e şöyle demişti: 

"Senin bu yeğenin ilerde büyük bir şöhrete kavuşacaktır, o müjdelenen son Peygamberdir. Bana sorarsan onu Suriye'ye Yahudilerin çok bulunduğu bir yere götürme. Onda bulunan alâmetleri görürlerse O'nu öldürmeye kalkışmalarından korkulur. Onun için bu çocuğu al ve buradan götür."

Bahira'nın sözlerinin ve uyarılarının sonucunda Hz. Ebu Talib efendimiz, Şam'a gitmemiş ve mallarını Busra'da satıp oradan Mekke'ye dönmüştür. 

Tüm âlemlerin âşık olduğu yüce peygambere ümmet olmak dünyanın en büyük nasibi olsa gerek. Rabbimize nihayetsiz, ebediyen şükürler olsun. Allah şefaatlerinden mahrum eylemesin.