Hz. Fâtıma’nın hutbeleri-I

Prof. Dr. Haydar Baş Hocamızın, 'Hz. Fâtıma' eserinden, Hz. Fâtıma'nın hutbelerini akyarıyoruz:

Hz. Fâtıma (a.s.) hayatı boyunca üç önemli hutbe irad etmiştir. Bunların her üçü de Hz. Peygamberin (s.a.v.) rıhletinden sonradır. İlki Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer in Fedek'i Fâtıma'ya (a.s.) vermeme hususunda karar almalarından sonradır. Mescid-i Nebevi'de gerçekleşmiştir:

"Hamd olsun Allah'a verdiği nimetler için. Şükürler olsun O'na, ilham ettikleri için. İlk defa var edip sunduğu engin nimetler için övgüler olsun O'na; bahşettiği eksiksiz ve bol bağışları için, sunmuş olduğu tüm nimetleri için. Nimetleri sayılmaz, lütuflarının sonsuzluğunun şükrü edâ edilemez ve ebedi oluşları kavranabilmelerini imkansız kılar. Nimetlerini daha da arttırmak için insanları şükretmeye çağırmış, nimetlerini bollaştırarak kullarının Kendisine hamd etmelerini istemiş ve (kıyamette) benzerlerine davet ederek ihsanını (sâlih kullara) iki kat arttırmıştır.

Tanıklık ederim ki, tek ve ortaksız Allah'tan başka ilah yoktur. Bu bir sözdür ki, Allah ihlası, sırf kendisine yönelik kulluğu bunun te'vili (esası,özü) olarak öngörmüştür. Kalplere O'na bağlılığını yerleştirmiştir. Aklın kavranabilmesi için tevhid düşüncesini âşikâr etmiştir.

O Allah ki gözlerin O'nu görmesi, dillerin O'nu vasfetmesi ve tasavvurların keyfiyetini algılaması imkansızdır. Varlıkları ilk defa var etti, öncesinde var olan bir şeyden değil. Benzeyen bir örneği karşısına almadan onları meydana getirdi. Onları kudretiyle oluşturdu. Dilemesi ile onları yeşertti. Bunların olmasına ihtiyacı olduğu için değil.

Onlara şekil vermede Kendisine bir faydası olduğu için değil. Sadece hikmetini gerçekleştirmek (sağlamlığını bildirmek) için; ibadetine, itaatine dikkatleri çekmek için; kudretini göstermek için, mahlukatının kulluğunu sergilemek (ve onları kulluğa çağırmak) için, davetinin üstünlüğünü ortaya koymak için (onları var etti). Sonra kullarını intikamından uzaklaştırmak ve onları toplayıp cennetine sevk etmek için ödülü, Kendisine yönelik itaatin karşılığı kıldı ve cezayı, kendisine karşı gelinmesinin karşılığı kıldı. Tanıklık ederim ki, Babam Muhammed (s.a.v.) O'nun elçisidir.

O'nu, henüz mahlukatlar gayb âleminde gizliyken, korku veren perdelerin gerisinde koruma altındayken ve yokluk sınırının eşiğinde bulunuyorken elçi olarak göndermeden önce seçti, Kendi risâleti için ayırmadan önce isimlendirdi, göndermeden önce tercih etti… Çünkü Allah işlerin varacakları sonu bilir. Zamanın içerdiği hadiseler O'nun bilgisinin kuşatması altındadır. Olgunların konumlarına dair malumat O'nun katındandır. (devam edecek…)