"Hikmetinden sual olunmaz"

Soğuk mu soğuk bir şubat günü, yazının mutfağına yakın bir mekanda yine kağıtla kalemi buluşturduk.İnsanın hatırladığında burnunu sızlatan, gözlerini yaşartan anıları vardır. Zaman zaman böyle anıları düşünür ve ağlar insanoğlu, ağlamak bazen gerçekten güzeldir, duyguların gözyaşları ile ifade edilmesi insanı rahatlatır.Bazı insanlar hayatlarının bir film senaryosu olabileceğinden bahsederler, gerçekten de öyledir. Bazıları için bu senaryo acı bir hikayedir. Fakat mutlaka arada tatlı anılar, küçük sevinçler ve küçük teselliler vardır.Acılar insana büyüklenmemeyi, övünmemeyi öğretir. Acılar insana sevgiyle merhamet etmeyi ve tevazu ehli olmayı öğretir. Acılar insana acı çekenleri anlamayı da öğretir.İnsan geriye dönüp baktığında bir takım hataların içinde olduğunu ancak başına gelen sıkıntılarla bu hatalardan vazgeçtiğini fark eder. "Hayatımı yazsam, roman olurdu" derler bazıları da. İnsan yaşadıklarından bir şeyler çıkarabiliyorsa, bir şeyler öğrenebiliyorsa, bu çıkarımlarla çok daha iyi bir insan olmayı başarabiliyorsa ne mutlu ona.Yaşadıklarımızdan çıkarımlar yapmayı başarmak her zaman kolay değil, gören gözlere, işiten kulaklara ve hisseden bir kalbe ihtiyaç var. İnsanın basiretinin açılması için ibadet etmesi, başkalarının tecrübelerinden yararlanması, baktığını görmeyi öğrenmesi gerekiyor.Yaşadığımız olaylardan çıkarımlar yapabilmek için başkalarının hayatlarına da tanıklık etmek, başkalarının sorunlarına da çözümler düşünmek gerekli belki de.Hatırladığımızda burnumuzu sızlatan, gözlerimizi yaşartan anılar, kendimize reva görmesek de Allah'ın bizim için takdir ettiği, içinde bizim bilmediğimiz hikmetler barındıran olaylardır. Bu hikmetlerin ne olduğu bazı zamanlarda tahmin edilse de bu bilgi Allah'ın yüce katındadır ve "Hikmetinden sual olunmaz".İnsanın yaşadığı sürece tattığı acılar onu olgunlaşma yolunda ilerletir. Küçük şeylerden mutlu olmayı öğrenmek yaşam tecrübesi gerektirir.