Gönül Dostları. Alâeddin Ali Semerkandî Hz

Onu görenlerin korkudan dili tutulurdu. Ben de öyle oldum. Benim hareketsiz donup kaldığımı gören arslan, fasîh bir lisân ile; "Korkma! Sırtıma bin de, seni kısa bir zamanda Medîne-i Münevvere'ye ulaştırayım" dedi. Bu sözü duyunca, korkum gitti. Üzerine bindim, beni Medîne yakınlarında indirdi ve vedâlaşarak ayrıldık. Edeb ile, Peygamber Efendimiz'in mübârek huzurlarına geldim. Ellerimi açıp uzun uzun duâ ettim. Duâyı bitirince, yanımda daha önce nehirde karşılaştığım Seyyid Alâeddin Hazretleri'ni gördüm. Mübârek ellerine sarıldım, öptüm, saygı ve hürmet gösterdim. Beni odasına götürdü. Maddî mânevi pekçok ihsânlarda bulundu. Teveccüh ederek, kısa zamanda evliyâlık derecelerine kavuşturdu. Sonra bana; "Ey Ârif! Haydi seninle melekler âlemini gezelim. Âsumâna çıkıp seyredelim" dedi. Sevincime nihâyet yoktu. "Peki efendim!" derdemez, bana öyle bir teveccüh ve himmet ettiler ki, her ikimiz de gökyüzüne doğru yükselmeğe başladık. Yüce bir mâkama geldik. Allah-û Teâlâ'nın sevdiği evliyâsının rûhları orada toplanmış idi. Onlar; "Merhabâ ey üstâd-ı âlem!" dediler. Hocam da onlara cevap verdikten sonra, beni onlara ısmarladı, kendisi daha yüksek makamlara yükselerek gözden kayboldu. Aradan uzun bir zaman geçmişti. Hocamın gelmekte olduğu haberi verildi. Geldiğinde, edeble elini öptüm. Bana; "Seni, Allah-û Teâlâ'nın kularını irşâd etmek, emir ve yasakları öğretmek için vazifelendiriyorum" buyurdu. Orada bulunan evliyânın rûhları ile birlikte el açıp, benim için duâ ettiler. Sonra mübârek ellerini gözlerime sürdü. O ânda yeryüzünde bulunan en büyük şeylerden, en küçüklerine kadar bütün varlıklar gözüme görünmeğe başladı. Oradakilerle müsâfeha ettik ve bir ânda tekrar Medîne-i Münevvere'ye geldik".

Seyyid Alâeddin Semerkandî Hazretleri ömrünü Allah-û Teâlâ'nın kullarına hizmet ile geçirdi. Söz ve halleriyle işâd etti. Kıymetli eserler kaleme aldı. Eserlerinin en önemlisi Bahr-ül-Ulûm isimli dört cildlik tefsîridir.

Seyyid Alâeddin Hazretleri, Bahr-ül-Ulûm isimli tefsir kitâbını, her gece Kâbe'ye gidip, Makâm-ı İbrâhim'de yazardı. Her Âyet-i Kerîme'nin tefsîrini yapmadan önce, Zemzem ile gusl abdesti alır, sonre tefsîre başlardı. Bu şekilde, meşhûr tefsîr, kitabını uzun bir zaman içinde yazabildi.