Dünya hayatı geçici ahiret hayatı bâkidir

Şimdi soruyorum: Rabbini bilen kendisini bilir mi, bilmez mi? Onun için bizim iddiamız şu: "Bütün dünyanın İslam'ı anlamaya, İslam'ı yaşamaya ihtiyacı var. Sadece bizim değil... Biz millet olarak tarihte doruk noktada bu dini zevk haline getirmiş, yaşamış bir milletiz". Şimdi, günümüzün bazı akl-ı evvelleri, insanımızı bu zevk-i maneviden kopartıp beşeri bir hayatın mahkumu yapmak istiyorlar. Onu zaten Avrupalı yapmış, ama hiç bir şey alamamış. Batılı bunu yapmış, hala yapıyor, hiç bir şey alamıyor. O seni kabul etmiyor diye, niye sen kendini inkar ediyorsun? Senin bu yaptığın acizliktir. Sen Allah'a ait bir nefha-i ilahi taşıman münasebetiyle, bu gerçeği benliğinde yaşayan bir varlık olarak, çok güçlüsün, çok kuvvetlisin. Onu öne çıkartıp, O'nunla beraber olsana! Kainat kadar zengin olursun. Kainat kadar güçlü olursun. Öyle değil mi? O'nu öne çıkartsana! Sen, o cevheri, o nefha-i ilahi/ruhu gizlemeye çalışıp, onu mahkum edenlerle beraber hakimiyetine devam ettiğin için sen de mahkum oluyorsun. Fakat farkında değilsin.Kul bir arayıştadır. Ne arayışında? Hakk'ı arayışta, Allah'ı arayışta. Doğduğumuz andan itibaren arayıştayız. Dikkat edin her çocuk doğduğu zaman ağlar. Hiç bir çocuk doğarken gülmez. Amel-i salih sahibi olan da, dünyayı terk ederken güler. Allah! Allah! Biri gelirken ağlıyor, biri giderken gülüyor. Ağlayan, "Eyvaaah! Ben bir esarethaneye düştüm. Oysa ben o padişahın sarayından gelip, bak nereye girdim. Eyvah!" bunu demek istiyor. Çocuğun kalbî bağları, irade ve nefsiyle Allah'tan uzak olmadığı için dikkat ederseniz her an bir koşuş halindedir. Çocuk ayaklarıyla koşmuyor, gönlüyle koşuyor. Rabbi ile dünya arasına masiva girmediği için hep O'na doğru koşar. Sevinçlidir. Hiç bir insanın sevinci, mutluluğu, çocukluk yaşındaki kadar olmaz. Çünkü o, kalbî boyutta henüz Allah'tan kopmamıştır. Araya dünya sevgisi, dünya muhabbeti, mal, servet, mevki, şöhret hırsı girmemiş, Allah'tan onu tam koparmamıştır. O yine O'na sevdalıdır. İşin farkında değildir. Onun için çok mutludur. Hepimizde bir özlem; "Ah! Bir çocuk olabilsem." Onun için evliya-i kiram hazretlerinin hali çocuk halidir. Çocuk gibidir onlar.