Çocuk eğitiminde şu hatalara dikkat!

YENİ MESAJ - İSTANBUL
Yeni eğitim öğretim yılı, 10 Eylül'de 1'inci sınıfların ders başı yapmasıyla başladı. 2012-2013 eğitim öğretim yılı tüm öğrencilerin sıralara oturmasıyla 17 Eylül'de başlıyor. Yeni yıla yeni bir uygulamayla girildi. 4+4+4 eğitim sistemi kapsamında 66 aylık olan çocuklar da okula alındı. Oyun çağındaki bir çocuğu okuldan geldikten sonra dersin başına oturtmak zor. Eğitimcilerin çocuğun gelişiminde önemli gördükleri ödevler konusunda uzmanlar anne, baba ve öğretmenleri dikkatli olmaya davet ediyor. Okulda verilen ev ödevleri öğrencilerin, özellikle de çocukların pek hoşuna gitmeyen, yapmak istemedikleri bir şeydir. Çevremizdeki ailelere baktığımızda birçok anne ve babanın çocuklarına verilen ödevleri yaptıramamaktan şikâyetçi olduğunu görmek mümkün. Çocuğum ödevini yapsın, derslerinde başarılı olsun kaygısında olan ebeveynler bu endişeyle zaman zaman hataya düşebilmekte. Öyle ki çocuğa ödevi bir külfet gibi algılatabiliyorlar. Hatalar zinciri ise burada başlıyor..

Çocuğun öğrenme modeli belirlenmeli
Prof. Dr. Nevzat Tarhan bunların bir kısmı öğretmenlerin sağduyusuna ve tecrübesine, bir kısmının da anne babaların göstereceği özene bağlı olduğuna vurgu yapıyor. Ailenin çocuğa ödev yapmayı sevdirmesi için öncelikle çocuğunun nasıl bir öğrenme modelinin olduğunu bilmesi gerektiğini ifade eden Tarhan, bir insanın beş çocuğu varsa beşinin de öğrenme modelinin birbirinden farklı olabileceğini kaydediyor. Tarhan çocuğunun öğrenme modelini bilen anne-babanın okuldaki başarısını artırabileceğinin altını çiziyor. Çocukların ödeve soğuk bakmaları ve ödev yapmak istememelerinde ailelerin ve öğretmenlerin bazı yanlış tutumlarının etkisi olabildiğini ifade eden Tarhan, bu konuda öğretmen davranışlarıyla ilgili birkaç saptamada bulunuyor. Dikkatlerin bu konuya çekilmesiyle çocukların öğretmenleriyle eşgüdüm halinde ödev yapmama sorununa da çare bulunabileceğini belirten Prof. Dr. Nevzat Tarhan, “ödevlerin korku nesnesi haline getirilmemesi gerektiğini” söylüyor.

Sevginin öğrenciye faydası büyük
Bu çağın öğretmen profilini de çizen Tarhan şöyle devam etti: ”Çok başarılı bir öğretmen emekli olurken genç bir meslektaşı kendisine başarısını neye borçlu olduğunu sormuş, başarılı öğretmen şöyle cevap vermiş: öğrencinin başarılı olabilmesi için dersi sevmesi, dersi sevebilmesi için öğretmeni sevmesi, öğretmeni sevebilmesi için de öğretmenin öğrenciyi sevmesi gerekir. Öğrenciyi seversen ona öğretmek daha kolay olur.” Gerçekten de sevginin çocukları etkileyici bir gücü vardır. Bu gücü kullanabilmek için öğrenciye değer vermek gerekir. Öğrenciyi azarlayan, aşağılayan, hata yaptığı zaman yerin dibine batıran, arkadaşları arasında küçük düşüren öğretmen modeli bu çağın modeli değildir. Ne yazık ki hâlâ öğrencileri aşağılayan, kaba kuvvet uygulayan öğretmenlere rastlayabiliyoruz. Hâlbuki çocukta korku duygusu yerine sevgi duygusunu harekete geçirerek öğretmek çok daha kolaydır. Öğretmen öğrenciye sevgiyle yaklaştığı zaman çocuğun beyni öğrenmeyle ilgili bir mutluluk kimyasalı salgılar ve öğrenme kalıcı hale gelir.

Çocuğa dinlenme fırsatı verilmeli
Tarhan eğitim sürecinde ailelerin yaptıkları hatalara ise şöyle değiniyor. “İlk hata çocuk okuldan gelir gelmez onu dersin başına oturmaya zorlamaktır. Dinlenmesi için hiç fırsat vermeden, hemen ödevini yapmaya zorlamak çocuğun ödeve karşı antipati duymasına, kötü duygular beslemesine neden olur. Bazı anneler sanki çocuğun ödevi olduğunu, ders çalışması gerektiğini düşünemezmiş gibi masanın başına oturana kadar çocuğuna sürekli çalışması gerektiğini hatırlatması son derece yanlış bir davranıştır. Çocuk hiç dinlenmeden ödeve başlarsa ödevden de oyundan da bir tat alamaz. Oysaki çocuk okuldan geldikten sonra belli bir süre serbest bırakılsa, rahat bir nefes alsa daha verimli bir çalışma yapacaktır” dedi.

Çocuğun hayatı programlı olmalı
“Çocuğun hayatının programlı olması gerekir. Okuldan sonra belli bir süreyi oyun ve dinlenme ile geçirmeli, ardından ders çalışmalıdır. Aileler de bu saatleri belirleyip çocuğun buna riayet etmesini sağlamalıdır."

Yüksek beklenti başarısız yapıyor
“Yapılan hatalardan birisi de ailelerin çok yüksek motivasyonlu olmaları ve çocuğa devamlı çok başarılı olmasını beklediklerini hissettirmeleridir. Ailedeki yüksek beklenti düzeyine ulaşamayan çocuk ne yaparsa yapsın ailesini memnun edemez. Bu nedenle “Nasıl olsa ben annemi ve babamı memnun edemeyeceğim” deyip yenilgiyi baştan kabul eder hiç çalışmamaya başlar. Aslında yeterince zeki olan çocuk, “yapamam, başaramam” duygusuna yenildiği için başarısız olur.”