Borç aldı başını gidiyor

İç ve dış borçlarımızın toplamı AKP iktidarı döneminde 220 milyar dolardan 315 milyar dolara yükselmiştir. Yani yüzde 70'lik bir artış sağlanmıştır.

Bu artışın temel nedeni AKP'nin milli bir ekonomik model ortaya koyamaması, IMF ve Dünya Bankası gibi kurumların tavsiyelerine göre hareket etmesidir.

Şu an 315 milyar dolar olan toplam borcumuz, ekonomimiz bu tefeci kurumlara bağımlı kaldığı müddetçe her geçen gün katlanarak artacaktır.

Nasıl artacaktır, biraz irdeleyelim.

Dış ticaret açığı ve buna bağlı olarak cari işlemler açığında tehlikeli bir artış söz konusudur. 2003 yılı sonu cari işlemler açığı 6.85 milyar dolar iken, bu yıl 14-15 milyar doları bulacaktır. Bu yılsonu dış ticaret açığı 33 milyar dolar civarı olacaktır.

Cari işlem açığı artışı oranında devletin döviz borcu da arttı demektir.

Kemal Unakıtan'ın beyan ettiği 2005 yılı hedeflerinde ihracat 71 milyar dolar, ithalat 104 milyar dolar olarak belirtilmektedir. Yani önümüzdeki yıl için 33 milyar dolarlık bir dış ticaret açığı hedeflenmektedir.

Tabii bu hedeftir. 2004 yılı için dış ticaret açığı 20 milyar dolar hedefleniyordu, fakat nerede ise 2 katından fazla dış ticaret açığı verdik.

Yani 2005 yılı dış ticaret açığı hedefi eğer 33 milyar dolar ise, bu çarpık ekonomik gidişatla rakamın ne olacağını ve buna bağlı cari işlem açığının hangi oranlara geleceğini siz düşünün.

Cari işlem açığı siz deyin 20 milyar dolar, ben diyeyim 30-35 milyar dolar.

Yine Sayın Unakıtan hedef olarak 29 katrilyonluk bir bütçe açığı olacağını açıklamıştır. Bu açık da yine borçla kapatılmaya çalışılacaktır.

Faizi düşük olan ve esasen silinebilecek olan kamu borçları IMF'nin talimatıyla özel sektörden borç alarak kapatılmakta ve bu alınan borçların faizleri de daha da yüksek olmaktadır.

Devlet tabiri caizse sağ cebinden sol cebine para aktarırken bir üçüncü kişiden borç almaktadır. Bu da global sermayelerin ciddi bir oyunudur.

Dolayısıyla toplam borcumuz içindeki kamunun payı her geçen gün azalırken, yüksek faizli, iç ve dış sermaye gruplarının payı artmaktadır.

Bu da rahatlıkla silinebilecek olan kamu borçlarını, yabancı sermaye gruplarına kaydırarak borcumuzu kangrenleştirmektedir.

Dolayısıyla yıllık bazda ortalama yüzde 25 olarak faiz yükünü hesaplarsak 315 milyar dolarlık toplam borcun yıllık faizi yaklaşık 75 milyar dolarlar seviyesindedir.

Topladığımız vergiler bu faizi bile karşılayamamaktadır.

Bu faiz de borca ilave olacaktır ve borç arttıkça bu faiz artmaktadır. Sırf bu faiz yükü bile durumu kısırdöngüye sokmuştur.

Madenlerimiz ve özelleştirme adı altında gelir getiren Kamu İktisadi Teşekkülleri çok komik fiyatlara haraç mezat satılmaktadır. Toprak ve gayrı menkul satışları da buna ilave olduğunda elde edilen gelir 2004 yılı bütçe hesaplarına konulmuştur.

AKP iktidarı, bir taraftan bu satışlarla cari işlem açığını daha az olarak gösterirken diğer taraftan da altın yumurtlayan tavukları satmakla gelecekte bu kaynakları kullanabilmeyi riske sokmuştur. Peki sonra ne yapacaksınız? Sürekli kar getiren kurumlarınızı, yeraltı ve yerüstü kaynaklarını sattığınız vakit borcunuzu bu mantıkla nasıl kapatmayı düşünüyorsunuz?

Gerçi Ali Babacan "Bu borç asla ödenmez" diyerek ağzındaki baklayı çıkardı.

Dolayısıyla borcu azaltabileceğimiz kaynaklar tek tek elimizden çıkıyor. Bu da borcumuzun daha da katlanarak artacağını göstermektedir.

AKP son iki yılda maalesef tarım kesimini tamamen bitirmiştir. Tarımda ilk defa ithalatımız ihracatımızı geçmiştir. Halbuki, Türkiye bir tarım ülkesidir, toprakları oldukça verimlidir ve tarım ürünleri katma değeri en yüksek ürünlerdir. Sadece tarıma yoğunlaşsak bile toplam borcumuzu hızla kapatabiliriz.

Bunun tam tersi yapılmış, AKP IMF'nin ve de AB'nin talimatlarıyla tarımın altına dinamiti koymuştur. Bu politikalar devam ederse, tarımdan doğan açık daha da artacak ve bu da borcumuzu arttıracaktır.

Çoğunluğu yabancı sermaye olmak üzere ülkemizde spekülatif amaçlı yatırımlar olmaktadır. Hisse senedi, hazine bonosu, mevduat vs. Yerli sermaye grupları da dışarıdan düşük faizle aldığı sendikasyon kredilerini bu amaçla kullanmaktadır. Bu durum reel yatırımları da anlamsız kılmaktadır.

Şu an spekülatif amaçlı 23.6 milyar dolar para mevcuttur ve bu para Adana Ticaret Odasının yaptığı araştırmada 1 yılda 7 milyar dolar para kazandırmaktadır.

Bu para da ülkemizin ve de milletimizin cebinden çıkarak yabancılara uçmaktadır.

Senaryolu bir şekilde gündeme gelen bankaları boşaltma girişimleri, yani batık banka olaylarından dolayı devlet kefil olması 47 milyar dolara malolmuştur. Toplam tahsil edebildiği ise 1.5 milyar dolardan daha azdır.

Bu da borcu arttırmaktadır.

Geçenlerde AKP özel sektörün aldığı borçlara kefil olmama noktasında yasa hazırlığındaydı, fakat IMF heyeti bunu derhal iptal etti. Bu da oyunun boyutlarını göstermektedir.

Velhasıl iktidar dümeni kaptırmış bir kere. Onları iktidara taşıyan rüzgar şimdi de Bermuda şeytan üçgenine doğru sürüklemekte. Ne de olsa taşıma suyuyla değirmen dönmez.

Adam seni zayıflatabildiği kadar zayıflatır, sonra da son vuruşunu yapar. O noktaya geldiğinde zaten mecalin de kalmamıştır.

Bütün bu kötü gidişata rağmen IMF yetkililerinin "ekonomi iyiye gidiyor" mesajlarından asıl maksat "Türkiye'yi iyice avucumuzun içine alıyoruz" anlamındadır.

Bu politikalara devam edersek çok kısa zamanda borcumuz 500 milyar dolara, 1-2 yıl sonra da 1 trilyon dolara çıkacaktır.

Böyle bir durumda iki ihtimal karşımıza çıkacak: Ya vatanın tapusunu vereceğiz, ya da tekrar kurtuluş mücadelesi vermek zorunda kalacağız.

İş işten geçmeden kendimize gelip, dışarılardan medet ummadan kendi ayaklarımız üzerinde durmalı, Prof. Dr. Haydar Baş Beyin ifade ettiği gibi "milli bir ekonomik modelle ülkemizi bölgesinde ve de dünyada lider ülke konumuna getirmeliyiz".

Türk milletinin buna iktidarı vardır.