''Ben, Allah'ın sancağıyım...''
29.04.2010 00:00:00
Hz. İmam Ali Efendimiz, oğlu Hz. Hüseyin'e hitaben buyurdu ki, "Ben Allah'ın sancağıyım. Ben Resulullah sallallahu aleyhi ve âlihi ve sellem'in ilminin heybesiyim.
Ben Resulullah (saa)'tan sonra Cemel ehli ve Sıffin ehliyle ve yandaşları) savaşacak kimseyim. Ben Cennet ve cehennemi bölenim". Söz buraya varınca Hz. Ali (a.s) sustu.Allah'ın Resulü (sav), Hz. Hseyin'e dönerek şöyle buyurdu: "Ey Hüseyin, duydun mu babanın söylediklerini? Daha bunlar, onun faziletlerinin onda birinin onda birinin onda biridir ancak. Bunlar bir milyon faziletten sadece bir kaçıydı. O bundan da yüce birisidir." Bunun üzerine Hz. Hüseyin şöyle dedi:"Bütün övgüler Allah'a mahsustur ki bizi mümin kullarının çoğundan ve bütün yaratıklarından üstün kıldı. Dedemizi de tenzili, tevili, sıdkı ve Cebrâil-i Emin'le konuşmayı tahsis etti. Bizi seçtiği kullarının en güzidesi ve bütün yaratıklarının en üstünü karar kıldı." Sonra şöyle devam etti: "Saydığın faziletlere gelince ey Emir-el Mü'minin, sen bütün bunlarda sadık ve eminsin!" Burada Allah Resulü Hz. Hüseyn'e dönerek "Yavrum, şimdi de sen kendi faziletlerini zikret" buyurdu. Hz. Hüseyin şöyle buyurdu: "Ey babacığım, ben Ali b. Ebi Tâlib'in oğlu Hüseyn'im. Annem alemlerin kadınlarının efendisi Fâtımet-üz Zehrâ'dır. Benim dedem, bütün Âdem oğullarının efendisi Muhammed-ül Mustafâ'dır ve bunda hiç bir şüphe yoktur.Ey babam Ali! Benim annem senin annenden daha faziletlidir Allah indinde ve bütün insanların nezdinde! Benim dedem senin dedenden daha hayırlı ve Allah indinde ve bütün insanların nezdinde daha faziletlidir! Ey Ali, sen Allah indinde benden daha faziletlisin, ama ben; baba, anne ve dede açısından daha büyük bir iftihara sahibim!"Ravî diyor ki, söz buraya varınca, Hz. Hüseyin babasının boynuna sarıldı ve onu öpmeye başladı. Hz. Ali de Hüseyn'i öperek şöyle diyordu: "Allah senin şeref ve iftiharını, ilim ve hilmini daha da artırsın! Sana zulmedenlere Allah lanet eylesin ey Ebâ Abdillah!" Sonra Hüseyn (a.s) dönüp Resulullah (sav)'in kucağına oturdu." (Kaynak: (Şâzân Bin Cibrîl el-Kummî "el-Fedâil" kitabı S.84-85-86 Dâr'ür Radıy H.1368 Kum Bas. / es-Seyyid Haşim el-Behrani (Ö.H.1107) "Hilyet'ül Ebrâr fi Ahvâl Muhammed ve âlihil Athâr" C.2, S.123-127 Müesseset'ül Mearif el-İslamiyye / eş-Şeyh Ebul Hasan el-Mirandi "Mecma'ün Nureyn" S.192-194 / Mevsûat Kelimat'il Hüseyin S.58-62 / Tuzlam'üz ZehraS.32/ Envar'ül Hidaye S.175)
RAHMETEN Lİ'L-ÂLEMÎN HZ. MUHAMMED (SAV) / Prof. Dr. Haydar BAŞ'ın kaleminden Gönül Sohbetleri
Ben Resulullah (saa)'tan sonra Cemel ehli ve Sıffin ehliyle ve yandaşları) savaşacak kimseyim. Ben Cennet ve cehennemi bölenim". Söz buraya varınca Hz. Ali (a.s) sustu.Allah'ın Resulü (sav), Hz. Hseyin'e dönerek şöyle buyurdu: "Ey Hüseyin, duydun mu babanın söylediklerini? Daha bunlar, onun faziletlerinin onda birinin onda birinin onda biridir ancak. Bunlar bir milyon faziletten sadece bir kaçıydı. O bundan da yüce birisidir." Bunun üzerine Hz. Hüseyin şöyle dedi:"Bütün övgüler Allah'a mahsustur ki bizi mümin kullarının çoğundan ve bütün yaratıklarından üstün kıldı. Dedemizi de tenzili, tevili, sıdkı ve Cebrâil-i Emin'le konuşmayı tahsis etti. Bizi seçtiği kullarının en güzidesi ve bütün yaratıklarının en üstünü karar kıldı." Sonra şöyle devam etti: "Saydığın faziletlere gelince ey Emir-el Mü'minin, sen bütün bunlarda sadık ve eminsin!" Burada Allah Resulü Hz. Hüseyn'e dönerek "Yavrum, şimdi de sen kendi faziletlerini zikret" buyurdu. Hz. Hüseyin şöyle buyurdu: "Ey babacığım, ben Ali b. Ebi Tâlib'in oğlu Hüseyn'im. Annem alemlerin kadınlarının efendisi Fâtımet-üz Zehrâ'dır. Benim dedem, bütün Âdem oğullarının efendisi Muhammed-ül Mustafâ'dır ve bunda hiç bir şüphe yoktur.Ey babam Ali! Benim annem senin annenden daha faziletlidir Allah indinde ve bütün insanların nezdinde! Benim dedem senin dedenden daha hayırlı ve Allah indinde ve bütün insanların nezdinde daha faziletlidir! Ey Ali, sen Allah indinde benden daha faziletlisin, ama ben; baba, anne ve dede açısından daha büyük bir iftihara sahibim!"Ravî diyor ki, söz buraya varınca, Hz. Hüseyin babasının boynuna sarıldı ve onu öpmeye başladı. Hz. Ali de Hüseyn'i öperek şöyle diyordu: "Allah senin şeref ve iftiharını, ilim ve hilmini daha da artırsın! Sana zulmedenlere Allah lanet eylesin ey Ebâ Abdillah!" Sonra Hüseyn (a.s) dönüp Resulullah (sav)'in kucağına oturdu." (Kaynak: (Şâzân Bin Cibrîl el-Kummî "el-Fedâil" kitabı S.84-85-86 Dâr'ür Radıy H.1368 Kum Bas. / es-Seyyid Haşim el-Behrani (Ö.H.1107) "Hilyet'ül Ebrâr fi Ahvâl Muhammed ve âlihil Athâr" C.2, S.123-127 Müesseset'ül Mearif el-İslamiyye / eş-Şeyh Ebul Hasan el-Mirandi "Mecma'ün Nureyn" S.192-194 / Mevsûat Kelimat'il Hüseyin S.58-62 / Tuzlam'üz ZehraS.32/ Envar'ül Hidaye S.175)
RAHMETEN Lİ'L-ÂLEMÎN HZ. MUHAMMED (SAV) / Prof. Dr. Haydar BAŞ'ın kaleminden Gönül Sohbetleri
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
