‘Endişe etmeyin!’

Adamın ruhunda Ehl-i Beyt mayası ve Bağımsız Türkiye aşkı varsa; Allah, O kuluna Milli Ekonomi Modeli eserini yazmayı nasip eder! İşte bu sözü şu ülkede ancak bu ruha sahip bir insan söyleyebilirdi. 

Prof. Dr. Haydar Baş hepimizin babasıydı, ailemizin en büyüğü idi. Sığındığımız sarsılmaz dağımızdı, fırtınalar esse bile. Sönmeyen ışığımızdı, her an bizi ilimle aydınlatan. Baba ocağımızdı, "Hoş Geldiniz" diye karşılayan, "Hakk'a emanet olun" diye uğurlayan. Karnımızı doyuran, yüreklerimizi dolduran. Hem dünyamız hem ahiretimiz. Sevincimiz, hüznümüz. Düğünümüz, bayramımız. Güzelliğimiz, medeniyetimiz. Fikir verendi, güç verendi, güven verendi.

Doyamadığımız tadımız, tuzumuz, boyandığımız rengimiz, lahuti kokumuz.  Cenazemizde teselli edenimiz, acımızı paylaşanımız. Türkümüz, şarkımız, marşımız, ilahimiz, mersiyemiz, zikrimiz, sohbetimiz. Bitmeyen gecemiz, bereketli gündüzümüz. Isıtan yazımız, titreten kışımız. Uyaranımız, ikaz edenimiz, hepimizi evladı bilenimiz.

Dua edenimiz, yol göstericimiz. Edep öğrendiğimiz, Baş Öğretmenimiz. Atatürk'le buluşturan köprümüz. O canlı tarihimiz, ezberleri bozan, tabuları yıkan hakikatin ta kendisi. Gözümüz, gönlümüz, kulağımız, konuşan dilimiz. Hakkımıza sahip çıkanımız, hizmete çıkaranımız. Ehlibeyt çeşmesinden kana kana içtiğimiz aşk, dini ve milli duygularımızı yaşatan Müslüman-Türk Büyüğü.

Birlik harcımız, yiğitlik burcumuz, kaybolmayan ümidimiz, kırılmayan dalımız, kurumayan kökümüz. Kıymetlimiz, ölçümüz, örneğimiz, önderimiz. Mücadele, hak- hukuk, vefa, mertlik, insanlık, inanç, ahlak abidesi. Ne aldanan, ne aldatan. Doğru konuşan, yalandan nefret eden.  Firaset sahibi, ilim erbabı, irfan vitrini, izzet duruşlu, gönül ehli. Cömert, nezaket, nezafet, muhabbet, uhuvvet ustası, insan sarrafı. Korkmayan, meselelere hâkim,  okuması bilen, projeleri kıtalar dolaşan, milyarlara iş ve aş olan çözüm adamı.

Şems'in dediği gibi: "Ey aşk! Sen öyle bir kişisin ki, dünya tokları, senin vuslatının açlarıdır."

Çağrı filminin şu sahnesini hatırlarsınız. Hz. Resulullah (s.a.a)'in doğruluğunu, bile bile inkâr edip O'na iftiralar atan Ebu Cehil ile Peygamberimizin amcası Hz. Hamza (r.a) arasındaki diyalog:

- Senin Muhammed'in yalancı!

- Yalancı mı, konuşturmadınız ki… Hangisi gerçek, hangisi yalan. Konuşmadan bilinemez ki…

Hak üzre olanları konuşturmamak hep olmuştur. Hak ehli, toplumların sigortasıdır, Allah'ın ikramıdır. Onları kimden saklayabilirsiniz ki? Güneşi cebinizde gezdirebilir misiniz? Mızrak çuvala sığar mı? Güneş balçıkla sıvanır mı? Bilmez misiniz ki Hak tecelli ettiğinde yalan kaybolur gider. 

Baş Hoca her şeyi anlattı, kuyu kazanlara, tuzak kuranlara, karartmalara, iftiralara, yalanlara aldırmadan,  bıkmadan, usanmadan. Köy köy, mahalle mahalle, ilçe ilçe, şehir şehir, ülke ülke anlattı, her dilde, eserleriyle, evlatlarıyla. 

Ama siz O'nu konuşturmadınız. Ama O az zamanda büyük işler, sayısız devlet ve millet hizmetleri yaptı, Türk'ün yüce tarihini yazdı, Duma'da Milli Ekonomi Modelini anlatırken, siz yine kör, sağır ve dilsizdiniz. Çünkü O tek bilendi. İlimle mücehhez, vicdanı zengin, zekâsı keskin, mazisi asil, hizmeti sınır tanımayan, yorulmayı bilmeyen bir Allah adamıydı O.

Evet, bu dünyadan bir Prof. Dr. Haydar Baş geçti. Yetmiş küsurluk bereketli yaşamında O kazandı. Görevini fazlasıyla yaptı. Gönüllere dokundu, akıllara seslendi. Çağa mührünü vurdu ve gitti. Şimdi kınından çıkmış bir kılıç gibi.  

Yanılanlar, O'na kulak vermeyenlerdi, kıskıvrak yanlışlara bağlananlardı, cehaletten vazgeçmeyenlerdi. Öyle bir kadro yetiştirdi ki sarp kayalıklarda, filiz verdi, meyve verdi, boy verdi. Her biri Haydar Hoca kokar, O'nun nefesinden konuşur, rengini O'ndan alır. Ne sorsanız cevap bulursunuz.

Duygularımız o kadar yoğun ki. Her birimizin nice hatırası var, yaşanmışlığı dolu. Ayrılık zor. Geçen yıl babamı kaybettiğimde ilk O'nu aramıştım. O'na sarılmıştım, tutunmuştum. Sığındığımız limanımız O'ydu. Tesellisi ve duası yetti. Bugün O'nu Hakk'a uğurlarken yetiştirdiği O yiğit evlatları hepimize güç verdi.

Hüzünle dinlediğimiz o güzel sesi hâlâ içimizi ısıtıyor: "Bırakma yalnız beni/Son defa seyredeyim O yaşlı gözlerini. Artık bülbül ötmüyor/Gül dolu pencerede. Yalnız hatıran kaldı/Ah boş kalan çerçevede. Aşkların en güzelini/Yalnız sende bulmuştum/Son defa seyredeyim O yaşlı gözlerini."

Kıymet bilmeyenler ziyandadır. Öyle bir sevgili bulmuşlardı ama değerini bilmediler. Bilenlere, bilmek isteyenlere selam olsun.

Belki sitemlerle dile gelen o şarkı da hüzün mevsimindedir ayrılıktan: "Onu benden siz aldınız/Onu benden siz çaldınız/Şimdi yalnız bıraktınız/İstanbul sokakları."

Ruhun şâd olsun, Cânım Hocam, Kıymetli Babam… İçimizde öyle bir 'SEN' bıraktın ki, seni unutamayız. Buluşmak mı elbet…