Yağmacı devletlerden yağmacı yöneticilere

Prof. Dr. Ali Ünal Emiroğlu 1 Nisan tarihli yazısında şöyle diyordu; "Devletin müdahil olmadığı bir kalkınma sürecinden söz etmek mümkün değil ise de; Yağmacı devletlerin kalkınma gibi temel bir hedefi yoktur. Yağmacı bir devlette, asıl olan, yöneticilerin kendi ya da yakınlarının ceplerini doldurmaktır.

Yağmacı devlet, kalkınmacı devletin aksine, kamusal çıkarları önde tutan bürokratlar tarafından değil, kendi çıkarları için çalışan kadrolar tarafından yönetilmektedir.

Yağmacı devletlerde, olası yatırımlar, genelde, adam kayırmacılığa göre yapılmaktadır.

Yapılan görkemli planlara rağmen, politika hedefleri olarak ifade edilenler, genellikle, kişisel çıkarların ve rejimin seçim desteği için önemli olan güçlü grupların peşinde koşma ya da onlarla işbirliği halinde gerçekleştirilecek eylemlerden ibarettir.

Bu şekilde, hükûmetlerin elindeki olanaklar, hem yağmacı yöneticiler hem de onları destekleyen kişi ya da gruplar için beslenme havuzlarına dönüştürülmüştür.

(…)

Yağmacı yönetimin ayırıcı özelliklerinden biri sadece kalkınma girişimlerinde başarısız olması değil, onun aynı zamanda vatandaşlarını korkutması, sakat bırakması ve öldürmesidir.

Yağmacı toplumlar sivil toplumların karşı kutbunda yer almaktadır. Yağmacı toplumlarda demokrasiye yer olmadığı gibi, ne yasalara ne de anayasaya saygı ve itaat vardır. Bu türden toplumlarda, siyasi aktörler, güç ve servet peşinde koşarken her türlü aracı kullanmaktan kaçınmadıkları gibi yasaları ihlâlden de sakınmazlar. Demokrasi, seçim özgürlüğü ve hukuka saygı bu ülkelerde geçer akçe değildir.

Kalkınmayı engelleyen yağmacı devletlerin ana bileşenleri, yukarıda değindiğimiz gibi, keyfi bir anlayışa dayalı eş, dost ve akrabanın kayırıldığı, kişiye ya da parti-devlete bağlı siyaset yönetimi, yandaşların ödüllendirildiği yağmacı koalisyon, yaygın yolsuzluk ve muhalefetin sesini kısmak üzere şiddet, baskı ve korkunun kullanıldığı aşırı despotik yönetimdir.

Ve bu yönetim, iktidar gücünü ellerinde tutmayı garanti altına almak için seçimlerde çeşitli manipülasyon teknikleri kullanırlar.

Seçim manipülasyonlarının sonuç vermemesi durumunda, seçim sonuçlarını tamamen reddedebilirler… Yağmacı yönetimler, sahip oldukları gücü kolay kolay bırakmazlar."

Bu profile örnekler ararsak! Birkaç istisna dışında İslam coğrafyasındaki ülkelerin,  Güney Asya ülkelerinin, Latin Amerika ülkelerinin yönetici ve yönetim anlayışlarını örnek verebiliriz.

Yağmacı devletlere örnek olarak ise ABD, İngiltere, İtalya gibi bütün emperyalist devletler örnektir.

Yağmacı yöneticilerin babaları yağmacı devletlerdir. Güçlerini onlardan alırlar ve ülkelerini, insanlarının emeklerini bu yağmacı (emperyalist) devletlere peşkeş çeker, kendi paylarını da oradan alırlar.

Tabi efendi ve uşakların değişik taktikleri vardır. Din yolu ile bağımsızlık yolu ile medeniyet yolu ile insan hakları, özgürlük vs. yolları ile halkları sömürgeleştirmek istemişlerdir. Bu taktikleri işe yaramadığı zaman toplu katliam hatta soykırımları tarih yazmıştır.

Kenya'nın kurucu lideri Jomo Kenyatta'nın şu sözleri konunun özetidir; "Batılılar Afrika'ya geldiklerinde onların elinde İncil, bizim elimizde topraklarımız ve madenlerimiz vardı. Bize gözlerimizi kapayarak dua etmeyi öğrettiler. Gözlerimizi açtığımızda bizim elimizde İncil, onların elinde topraklarımız ve madenlerimiz vardı."

Bir Kızılderili sözünde ise "Kartalı vuran kendi tüyünden yapılmış oktur" vurgusu vardır.

Özgürlük isteyen Afrikalılara bir batılı; "Size özgürlükten önce ekmek gerek" diyor.

Bir Afrikalı kadının verdiği cevap çok manidardır: "Konuşma özgürlüğüm olmazsa, ekmeğimi kimin çaldığını nasıl anlatacağım."

Türkiye'yi mi soruyorsunuz? Batıya dost olan, her istediklerini yapan, hakkın, emeğin karşılığını vermeyen ama kendileri sefa içinde yaşayan anlayışlar varsa yukarıda yazdıklarımın hepsi Türkiye için de geçerlidir.