Çocuk, anne babayı dinlemiyorsa ne yapmalı?
Çocuk anne ve babanın sözünü dinlemiyor, istediklerini elde etmek için ağlıyor ve bağırıyorsa ne yapmalı? Aile danışmanı Dr. Ferhat Aslan anne babalar için büyük sorun olan bu konu hakkında ne yapılması gerektiğini anlattı
06.02.2024 17:28:00
Mehmet Hakan Akkuş
Mehmet Hakan Akkuş
Çocuk anne ve babanın sözünü dinlemiyor, çok hırçın, çok huysuz ve istediklerini elde etmek için ağlıyor ve bağırıyorsa bu konuda neler yapılmalı?
Aile danışmanı Dr. Ferhat Aslan anne babalar için büyük sorun olan bu konu hakkında açıklamalarda bulundu.
"Çocuğun bu hale gelmesinin sebebi yine anne baba" diyen Aslan şunları söyledi:
"Bakın çocuğun yaptığı şey bir sorun çözme yöntemidir. Bu yöntemi kabullenmiş. Peki, siz benim her sözümü dinler misiniz? Çocuk, anne babanın her sözünü dinlemek zorunda mı? Baba öfkelenmiş haklar orada diyor, yeme onu diyor, racon kesiyor. Yani bizim çocuğa "yapma etme" dediğimiz şeyler de anlamlı şeyler olmalı. Çocuk eline kalemi almış bir şey yazacak. Baba ısrarla elinden alıyor. Şimdi çocuk baktı ki doğal isteklerine bu şekilde kavuşamıyor bu defa bir yol deniyor. Bağırmaya başlıyor. Bağırdığında tamam tamam diyor anne baba. Çocuk bu sefer yakaladım diyor, biraz daha dozu arttırıyor. Artık çocuk bir isteğini ortaya koyduğunda anne baba "hayır" dediğinde yöntem belli. Çocuk onu ezberlemiş. Bağır, rezil et, rezil olmasınlar diye sana "evet" diyecekler.
Çocuğun gerçekte olması gereken arzularına "evet" diyen bir anne baba, gereksiz olan şeylere "hayır" dediğinde çocuk bu sefer diyor ki, "Annem babam temel ihtiyaçlarıma, zaruri ihtiyaçlarıma sürekli "evet" dediler. Burada da "hayır" dediklerine göre demek ki, o zaman olmaması gereken bir şeylere "hayır' diyorlar. Bu durumu doğal karşılayıp yoluna devam ediyor. Hiçbir şey demez çocuk burada.
Örneğin şimdi sizinle oturup konuşuyoruz. Benim 4 yaşındaki kızım çıktı buraya geldi. Baba diyen seslendi bana. "Ne var kızım ne, var git hadi misafir var görmüyor musun!" Böyle bir durumda sizin yanınızda kızımı değersizleştirmiş oldum. Siz bu kızın yerinde olsaydınız kendinizi iyi hisseder miydiniz? Peki, şunu yapsaydım; kusura bakma kızım, anladım tamam. Şu anda biz amca ile konuşuyoruz. Bir saat sonra seninle beraber o oyunu oynarız olur mu bir tanem, tamam mı?" Çocuğunuzu bu şekilde gönderdiğiniz zaman çocuk kendini değerli hissedecektir. Kendisini önemli hissedecektir. Bu durumda çocuk size öfke duymadı ve gitti. Orada bekleyecek bir saat. Fakat söz verdiğiniz saat geldiğinde de sözünüzü tutacaksınız. Ama siz bağırıp çağırıp, aşağılayıp çocuğu gönderirseniz, size karşı öfke duygusu hissetmeye başlar ve bu çocuk duygusunu yönetemez hale gelir.
Depresyona çok rahat, çok kolay girebiliyor çocuklar. Çocukları çocuktur diye dışlayıp bir kenara ittiğimizde onlar da hep itilen çocuk olurlar.
Psikolojik olarak babaya karşı güven problemi olan, babaya karşı öfkesi olan çocuklar babanın koyduğu kurallara uymak istemez, annenin koyduğu kurallara uymak istemez. Kuralları çiğneyerek anne babayı cezalandırmaya çalışır.
Aile danışmanı Dr. Ferhat Aslan anne babalar için büyük sorun olan bu konu hakkında açıklamalarda bulundu.
"Çocuğun bu hale gelmesinin sebebi yine anne baba" diyen Aslan şunları söyledi:
Çocuğun doğal isteklerine 'hayır' demeyin
"Bakın çocuğun yaptığı şey bir sorun çözme yöntemidir. Bu yöntemi kabullenmiş. Peki, siz benim her sözümü dinler misiniz? Çocuk, anne babanın her sözünü dinlemek zorunda mı? Baba öfkelenmiş haklar orada diyor, yeme onu diyor, racon kesiyor. Yani bizim çocuğa "yapma etme" dediğimiz şeyler de anlamlı şeyler olmalı. Çocuk eline kalemi almış bir şey yazacak. Baba ısrarla elinden alıyor. Şimdi çocuk baktı ki doğal isteklerine bu şekilde kavuşamıyor bu defa bir yol deniyor. Bağırmaya başlıyor. Bağırdığında tamam tamam diyor anne baba. Çocuk bu sefer yakaladım diyor, biraz daha dozu arttırıyor. Artık çocuk bir isteğini ortaya koyduğunda anne baba "hayır" dediğinde yöntem belli. Çocuk onu ezberlemiş. Bağır, rezil et, rezil olmasınlar diye sana "evet" diyecekler.
Gereken arzularına 'evet' deyin
Çocuğun gerçekte olması gereken arzularına "evet" diyen bir anne baba, gereksiz olan şeylere "hayır" dediğinde çocuk bu sefer diyor ki, "Annem babam temel ihtiyaçlarıma, zaruri ihtiyaçlarıma sürekli "evet" dediler. Burada da "hayır" dediklerine göre demek ki, o zaman olmaması gereken bir şeylere "hayır' diyorlar. Bu durumu doğal karşılayıp yoluna devam ediyor. Hiçbir şey demez çocuk burada.
Örneğin şimdi sizinle oturup konuşuyoruz. Benim 4 yaşındaki kızım çıktı buraya geldi. Baba diyen seslendi bana. "Ne var kızım ne, var git hadi misafir var görmüyor musun!" Böyle bir durumda sizin yanınızda kızımı değersizleştirmiş oldum. Siz bu kızın yerinde olsaydınız kendinizi iyi hisseder miydiniz? Peki, şunu yapsaydım; kusura bakma kızım, anladım tamam. Şu anda biz amca ile konuşuyoruz. Bir saat sonra seninle beraber o oyunu oynarız olur mu bir tanem, tamam mı?" Çocuğunuzu bu şekilde gönderdiğiniz zaman çocuk kendini değerli hissedecektir. Kendisini önemli hissedecektir. Bu durumda çocuk size öfke duymadı ve gitti. Orada bekleyecek bir saat. Fakat söz verdiğiniz saat geldiğinde de sözünüzü tutacaksınız. Ama siz bağırıp çağırıp, aşağılayıp çocuğu gönderirseniz, size karşı öfke duygusu hissetmeye başlar ve bu çocuk duygusunu yönetemez hale gelir.
İtilen çocuk olmasınlar
Depresyona çok rahat, çok kolay girebiliyor çocuklar. Çocukları çocuktur diye dışlayıp bir kenara ittiğimizde onlar da hep itilen çocuk olurlar.
Psikolojik olarak babaya karşı güven problemi olan, babaya karşı öfkesi olan çocuklar babanın koyduğu kurallara uymak istemez, annenin koyduğu kurallara uymak istemez. Kuralları çiğneyerek anne babayı cezalandırmaya çalışır.
