‘Sen Ali’nin düşmanını sevdin!’

Hafız Ebu Cerir-i Taberi kendi senedi ile Yezid el-Evdi'den şunları naklediyor:

Ebu Hureyre mescide girdiğinde halk onun etrafında toplandı. O sırada bir genç ayağa kalkarak şöyle dedi: "Seni Allah adına yemin ettirerek şahit tutuyorum, Resûlullah (s.a.a)'in, 'Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Allah'ım! Onu seveni sev, ona düşman olana ise düşman ol' diye buyurduğunu duymadın mı?"

Ebu Hureyre cevaben şöyle dedi: "Ben şehadet ediyorum ki, Resûlullah (s.a.a)'in şöyle buyurduğunu duydum: Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Allah'ım! Onu seveni sev, ona düşman olana düşman ol."

Arapların çok, önemli bir konunun ispatı için karşısındakine Allah ve Resulünü hatırlatarak yemin ettirmesine münaşede denir. Örneğin "Seni Allah'a ve peygambere and veriyorum ki filanca konu doğru mudur değil midir?" gibi...

Bu münaşedenin senedi İdris b. Yezid tariki ile naklolunmuştur ve senetteki tüm şahıslar sikadır.

Hafız Ebu Bekir Haysemi; Ebu Ye'la, Taberani ve Bezzar'dan iki senetle mezkûr rivayeti ve birinin senedinin sahih diğerinin ise güvenilir olduğunu belirterek nakleder.

İbn-i Kesir, aynı rivayeti Ebu Ye'la-i Musuli ve İbn-i Cerir-i Taberi'den nakleder. (Mecmeu'z-Zevaid, c.9, s.105; el-Bi- dayet-u ve'n-Nihaye, c.5, s.213).

İbn-i Ebi'l-Hadid şöyle diyor:

Süfyan-ı Sevri, Abdurrahman b. Kasım'dan, o da Ömer b. Abdulgaffar'dan rivayet eder ki, Ebu Hureyre, Muaviye ile birlikte Kûfe'ye geldiğinde yatsı namazından sonra Kûfe mescidinin Kinde kapısında oturur ve halk da onu dinlemek için etrafında toplanırdı. O sırada Kûfeli bir genç gelerek onun yanına oturdu ve şöyle dedi: "Ey Ebu Hureyre! Allah adına doğru söyle! Resûlullah (s.a.a)'in Ali hakkında şöyle buyurduğunu duydun mu: Allah'ım! Onu seveni sev, ona düşman olana düşman ol."

Ebu Hureyre, "Evet Allah'a and olsun ki duydum" dedi.

Genç, "Allah'a and olsun ki, sen onun düşmanını sevdin ve onu sevenlere düşman oldun" dedi Bu sözü dedikten sonra da oradan ayrıldı. (Şerh-i Nehcü'l-Belağa, c.l, s.360).

Raviler naklederler ki, Ebu Hureyre sokaklarda küçük çocuklarla yemek yer ve onlarla oyun oynardı. Medine şehrinde vali olduğu halde şöyle hutbe okurdu: "Allah'a hamd olsun ki, dini kıyam (vesilesi), Ebu Hureyre'yi ise imam kıldı." Halk da böyle dediğinden dolayı gülerdi. O yine Medine valisi olduğu halde çarşıda yürürken önündeki bir adama rastladığında ayaklarını yere vurup şöyle bağırırdı: "Yol aç, yol aç, emir geldi!" Bu sözden kendisini kastederdi. İbn-i Kuteybe bunların hepsini El-Mearif adlı kitabında Ebu Hureyre'nin hal tercümesinde naklediyor, İbn-i Kuteybe'nin sözü bizim için hüccettir. Çünkü o, onun aleyhinde itham olunmamıştır.

(Allame Emini, el-Gadir).