Acırım sana. Sözün ittika'dan (kötülükten sakınma) açılıyor, kalbin ise fitne çıkarmaya meyyal. Şükrü dilinden bıraktığın yok, ama kalbin daima itiraz halinde... Allahü Teala bir hadibi kudside şöyle buyuruyor... - "Ey insanoğlu, iğiliğim daima sana inmekte, ama senin de kötülüklerin bana gelmekte... Bu nasıl oluyor?"...* * *Tehlikede olduğunu görüyorum; acıyorum. Allah'a kul olduğunu iddia ediyorsun, ibadet ederken de kalbinde başkasını taşıyorsun. Hakiki manada O'na kulluk etseydin, O'nda yok olurdun, O'nun varlığında erir, kaybolurdun.Tam imana sahip olan, nefs şeytanına boyun eğmez. Şahsi arzularına uymaz. Aslında iman sahibi, nefis denen bir şeye hak tanımaz. Hakk'ı tanımayan ve bilmeyen bir varlığa nasıl boyun eğilir ki?.. Hele kötülüğü herkesçe müsellem olunca... İman sahibi Rabb'ından başkasına inanmaz ve varlık tanımaz, O'nun gayrını bir yana atmıtır. Hele dünyalık şeylerden hiç hoşlanmaz. Öbür alemi arzular. Bu hale eren, elbette ki, Mevlası ile olur. Bütün kulluğunu O'nun uğruna yapar. Cümle vaktini O'nun yolunda geçirir.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.