En güçlü insan kimdir?
Resûlullah (s.a.a) şöyle buyurdular: “En güçlü insan; bir şeyden hoşlandığında, hoşlandığı şey onu günaha sevk etmeyen, sinirlendiğinde siniri onu haktan uzaklaştırmayan, yalan ve çirkin bir sözü ağzına almayan ve gücünü kendi hakkından fazlasına tecavüzde sarf etmeyen kimsedir”
25.04.2024 10:56:00
Haber Merkezi
Haber Merkezi
Bir gün Resûlullah (s.a.a) bir mahalleden geçerken, bir grup gencin kendi aralarında taş kaldırma yarışı yapmakta olduklarını gördü. Orada bulunan büyük bir taşı herkes gücü miktarınca kaldırıyordu. Resûlullah (s.a.a) bu gençlere hitaben; "Ne yapıyorsunuz?" diye sordu.
Gençler; "Bu ağır taşı kaldırmakla hangimizin daha güçlü olduğunu bilmek istiyoruz" dediler.
Resûlullah (s.a.a) onların bu sözlerine karşılık şöyle buyurdular: "Hanginizin daha güçlü olduğunu söylememi istiyor musunuz?"
Gençler; "Buyurun ya Resûlallah!" dediler.
Resûlullah (s.a.a) şöyle buyurdular: "En güçlü insan; bir şeyden hoşlandığında, hoşlandığı şey onu günaha sevk etmeyen, sinirlendiğinde siniri onu haktan uzaklaştırmayan, yalan ve çirkin bir sözü ağzına almayan ve gücünü kendi hakkından fazlasına tecavüzde sarf etmeyen kimsedir." (Bihar, c.75, s.28).
İbn-i Abbas (Peygamberin amcasının oğlu) şöyle diyor: Resûlullah (s.a.a), bazı kimseler dikkatini çektiğinde; "Onun bir meslek ve sanatı var mıdır?" diye soruyordu. Eğer cevaben; "Hayır" demiş olsalardı; "Benim gözümden düştü" buyururdu.
Hz. Peygamber'e; "Neden?" diye sorduklarında şöyle buyuruyordu: "Çünkü Allah'ı tanıyan bir kimsenin meslek ve sanatı olmazsa, Allah'ın dinini dünyasına geçim kaynağı edinir ve dinin sırtından ekmek yemiş olur." (Bihar, c.103, s.9).
Resûlullah (s.a.a) ve bir grup ashabı bir çölden geçiyorlardı, yol esnasında deve otlatan bir çobanı gördüler. Resûlullah o çobandan biraz süt almak için ashabdan birisini onun yanına gönderdi. Deve çobanı, Hz. Peygamber'in süt almak için gönderdiği adama şöyle dedi: "Develerin memelerinde olan süt kabilemizin kahvaltısı içindir, kaplara sağmış olduğum süt de onların akşam yemeği içindir." Çoban bu bahaneyle Resûlullah'a süt vermekten kaçındı.
Resûlullah (s.a.a) o çoban hakkında şöyle dua ettiler: "Allah'ım onun mal ve evlatlarını çoğalt!"
O bölgeden geçtikten sonra koyun otlatan bir çobana rastladılar. Peygamber (s.a.a), ondan süt almak için birisini onun yanına gönderdi. Koyunları otlatan çoban, koyunları sağdı ve önceden de sağmış olduğu sütle birlikte sütlerin hepsini, Hz. Peygamber'in göndermiş olduğu adamın kabına döktü ve bir koyun da Resûlullah için göndererek şöyle dedi: "Şimdilik bu kadar gönderebiliyorum, eğer müsaade ederseniz bundan fazlasını temin edebilirim."
Resûlullah (s.a.a) onun da hakkında şöyle dua ettiler: "Allah'ım! Ona ihtiyacı miktarınca rızk ver!"
Ashabdan biri bu sözleri duyunca şöyle dedi: "Ya Resûlallah! Size süt vermeyen kimse hakkında, öyle bir dua ettiniz ki, hepimiz o duanın bizim hakkımızda da söylenmesini seviyoruz; size süt veren kimse hakkında da öyle bir dua ettiniz ki, hiçbirimiz onun bizim hakkımızda söylenmesini istemiyoruz."
Resûlullah (s.a.a) cevaben şöyle buyurdular: "Az mal, hayat ihtiyaçlarını giderir; böyle bir mal insanı gafil eden servetten daha iyidir."
Daha sonra şöyle dua ettiler: "Allah'ım! Muhammed ve O'nun evlatlarına yeterli miktarda rızk bağışla." (Bihar, c.72, s.61).
Gençler; "Bu ağır taşı kaldırmakla hangimizin daha güçlü olduğunu bilmek istiyoruz" dediler.
Resûlullah (s.a.a) onların bu sözlerine karşılık şöyle buyurdular: "Hanginizin daha güçlü olduğunu söylememi istiyor musunuz?"
Gençler; "Buyurun ya Resûlallah!" dediler.
Resûlullah (s.a.a) şöyle buyurdular: "En güçlü insan; bir şeyden hoşlandığında, hoşlandığı şey onu günaha sevk etmeyen, sinirlendiğinde siniri onu haktan uzaklaştırmayan, yalan ve çirkin bir sözü ağzına almayan ve gücünü kendi hakkından fazlasına tecavüzde sarf etmeyen kimsedir." (Bihar, c.75, s.28).
İbn-i Abbas (Peygamberin amcasının oğlu) şöyle diyor: Resûlullah (s.a.a), bazı kimseler dikkatini çektiğinde; "Onun bir meslek ve sanatı var mıdır?" diye soruyordu. Eğer cevaben; "Hayır" demiş olsalardı; "Benim gözümden düştü" buyururdu.
Hz. Peygamber'e; "Neden?" diye sorduklarında şöyle buyuruyordu: "Çünkü Allah'ı tanıyan bir kimsenin meslek ve sanatı olmazsa, Allah'ın dinini dünyasına geçim kaynağı edinir ve dinin sırtından ekmek yemiş olur." (Bihar, c.103, s.9).
Resûlullah (s.a.a) ve bir grup ashabı bir çölden geçiyorlardı, yol esnasında deve otlatan bir çobanı gördüler. Resûlullah o çobandan biraz süt almak için ashabdan birisini onun yanına gönderdi. Deve çobanı, Hz. Peygamber'in süt almak için gönderdiği adama şöyle dedi: "Develerin memelerinde olan süt kabilemizin kahvaltısı içindir, kaplara sağmış olduğum süt de onların akşam yemeği içindir." Çoban bu bahaneyle Resûlullah'a süt vermekten kaçındı.
Resûlullah (s.a.a) o çoban hakkında şöyle dua ettiler: "Allah'ım onun mal ve evlatlarını çoğalt!"
O bölgeden geçtikten sonra koyun otlatan bir çobana rastladılar. Peygamber (s.a.a), ondan süt almak için birisini onun yanına gönderdi. Koyunları otlatan çoban, koyunları sağdı ve önceden de sağmış olduğu sütle birlikte sütlerin hepsini, Hz. Peygamber'in göndermiş olduğu adamın kabına döktü ve bir koyun da Resûlullah için göndererek şöyle dedi: "Şimdilik bu kadar gönderebiliyorum, eğer müsaade ederseniz bundan fazlasını temin edebilirim."
Resûlullah (s.a.a) onun da hakkında şöyle dua ettiler: "Allah'ım! Ona ihtiyacı miktarınca rızk ver!"
Ashabdan biri bu sözleri duyunca şöyle dedi: "Ya Resûlallah! Size süt vermeyen kimse hakkında, öyle bir dua ettiniz ki, hepimiz o duanın bizim hakkımızda da söylenmesini seviyoruz; size süt veren kimse hakkında da öyle bir dua ettiniz ki, hiçbirimiz onun bizim hakkımızda söylenmesini istemiyoruz."
Resûlullah (s.a.a) cevaben şöyle buyurdular: "Az mal, hayat ihtiyaçlarını giderir; böyle bir mal insanı gafil eden servetten daha iyidir."
Daha sonra şöyle dua ettiler: "Allah'ım! Muhammed ve O'nun evlatlarına yeterli miktarda rızk bağışla." (Bihar, c.72, s.61).
